Pepernoten and Pumpkin...
Door: Linda
Blijf op de hoogte en volg Linda
27 November 2011 | Kazachstan, Atıraw
"Kids may forget what you said but they will never forget how you made them feel."
We zitten hier nog steeds in Winter Wonderland, met zelfs -20 graden afgelopen vrijdag!
De kinderen mogen vanaf -20 graden niet meer naar buiten, vanaf dan is het te koud. Als je buiten loopt, begint het binnen in je neus te kriebelen. Later kwam ik erachter dat het je neushaartjes zijn die zijn bevroren. Mannen lopen rond met ijs in hun baard en kinderen zijn helemaal ingepakt zodat ze niet meer kunnen bewegen. Toch vind ik het nog steeds fijn om te voet naar de winkel te gaan. Dit gaat trouwens ook sneller dan met de taxi, het verkeer is namelijk zeer traag met dit weer. Vanmorgen keek ik door het raam en zag ik voor de eerste keer mensen op de rivier die aan het ijsvissen waren. De rivier was in één nacht helemaal bevroren.
Vorig weekend hebben we de intocht van Sinterklaas gekeken (de opgenomen versie). Eén week later dan de officiele intocht, maar hiet in Kazachstan duurt het allemaal wat langer. De kids hebben pepernoten gebakken en vanaf die dag konden ze hun schoen zetten.
Maandag had ik de Spelpiet een brief laten schrijven voor de jongste kinderen. De oudere kinderen hadden geholpen om de klas op stelten te zetten en de brief te verstoppen. Nadat alle stoelen weer op hun plaats stonden, konden we de fouten in de brief verbeteren.
Vrijdag had de Spelpiet weer een briefje achtergelaten. Hij was naar de Pietenschool geweest, dus deze keer geen fouten. Wel had hij per ongeluk zijn brief in stukjes geknipt. Moesten we eerst gaan puzzelen voordat we hem konden lezen. Deze keer vertelde hij dat alle kinderen volgende week hun schoen mogen zetten op school. Verder hebben we nog gedichtjes geschreven met Sinterklaasliedjes op de achtergrond.
Het is moeilijk uit te leggen aan collega’s waarom we een feestdag hebben waarbij een oude man met een mijter op zijn paard cadeautjes gaat brengen naar kinderen. Waarom er een zwart beschilderde knecht is die op daken kan lopen. En waarom je wortels en suikerklontjes in je schoen stopt!
De Intensive English kids hadden vorige week een verhaal gelezen over een baking sale. Ze hadden zelf een recept geschreven voor het maken van een cake. Nadat ze er zo hard aan gewerkt hadden, was het tijd om het zelf uit te proberen aan de hand van hun eigen gemaakte recept…
Wat een avontuur! G was super enthousiast en vroeg of hij de eieren mocht breken. Natuurlijk mocht dat. Eerst breken en dan kapot knijpen was niet echt de goede volgorde en hierdoor lag er meer ei op tafel dan in de kom. Met een grote glimlach op zijn gezicht zei hij: “Miss Linda, this is my first time cooking.” Dat hadden we inderdaad nog niet gemerkt. Gelukkig zijn alle ingredienten toch in de kom beland en was er een mooi eindresultaat.
Voor alles is er een eerste keer, ook voor een Thanksgivingfeest!
Afgelopen woensdag was het Thanksgiving en door het grote aantal Amerikanen in de school, hadden we vanmiddag een Thanksgiving Party bij de onderdirecteur. Ik weet nu waar het feest vandaan komt en wat het eigenlijk betekent. Het heeft te maken met de boeren die vroeger vanuit Engeland naar Amerika zijn geemigreerd. Ze leerden van de Amerikanen nieuwe landbouwetechnieken en hierdoor verbeterde de landbouw aanzienlijk. Het gevolg was dat er natuurlijk teveel eten was en de boeren besloten om het te delen tijdens een groot feest. Dit was in het noorden van Amerika. In 1930 werd er een officiele feestdag van gemaakt. In Amerika is dit feest voor sommige mensen nog belangrijker dan Kerst. Hebben we dat ook weer meegemaakt.
Mijn 3-jarige buurmeisje Nia heeft bevestigd dat we in een kasteel wonen. Zo wordt ons gebouw ookwel genoemd. Door de trap en het balkon op mijn verdieping lijkt het ook wel een beetje op een kasteel. De kleinste prinses heeft de weg gevonden naar het kasteel van een grotere prinses. Woensdag stond ze voor de deur om me een bezoekje te brengen.Ik had brooddeeg gemaakt om te knutselen en via You Tube konden we liedjes van de kleine zeemeermin luisteren. Het was een echt prinsessenfeest en Nia had helemaal geen zin om naar huis te gaan.
Donderdag maar weer een pyjama party gehad met de ladies. Koken, film kijken en sjaals breien… zo vermaken we ons tijdens de week.
Volgende week is een drukke week:
# Winterconcert op zaterdag
We moeten deze week al vaak naar het theater om te oefenen
# De verjaardag van Carrie en Corryn (twee vrienden en reisgenootjes)
# De verjaardag van prinses Nia (dan wordt ze pas echt 3 jaar)
Nog 21 dagen voordat het vlietuig vertrekt! De laatste weken een weekenden zijn helemaal vol, dus die zullen wel enorm snel gaan. Nog 14 schooldagen en 2011 zit er alweer op.
Het volgende verslagje zal dan waarschijnlijk ook pas na volgend weekend verschijnen….
Tot hoors!
Linda
We zitten hier nog steeds in Winter Wonderland, met zelfs -20 graden afgelopen vrijdag!
De kinderen mogen vanaf -20 graden niet meer naar buiten, vanaf dan is het te koud. Als je buiten loopt, begint het binnen in je neus te kriebelen. Later kwam ik erachter dat het je neushaartjes zijn die zijn bevroren. Mannen lopen rond met ijs in hun baard en kinderen zijn helemaal ingepakt zodat ze niet meer kunnen bewegen. Toch vind ik het nog steeds fijn om te voet naar de winkel te gaan. Dit gaat trouwens ook sneller dan met de taxi, het verkeer is namelijk zeer traag met dit weer. Vanmorgen keek ik door het raam en zag ik voor de eerste keer mensen op de rivier die aan het ijsvissen waren. De rivier was in één nacht helemaal bevroren.
Vorig weekend hebben we de intocht van Sinterklaas gekeken (de opgenomen versie). Eén week later dan de officiele intocht, maar hiet in Kazachstan duurt het allemaal wat langer. De kids hebben pepernoten gebakken en vanaf die dag konden ze hun schoen zetten.
Maandag had ik de Spelpiet een brief laten schrijven voor de jongste kinderen. De oudere kinderen hadden geholpen om de klas op stelten te zetten en de brief te verstoppen. Nadat alle stoelen weer op hun plaats stonden, konden we de fouten in de brief verbeteren.
Vrijdag had de Spelpiet weer een briefje achtergelaten. Hij was naar de Pietenschool geweest, dus deze keer geen fouten. Wel had hij per ongeluk zijn brief in stukjes geknipt. Moesten we eerst gaan puzzelen voordat we hem konden lezen. Deze keer vertelde hij dat alle kinderen volgende week hun schoen mogen zetten op school. Verder hebben we nog gedichtjes geschreven met Sinterklaasliedjes op de achtergrond.
Het is moeilijk uit te leggen aan collega’s waarom we een feestdag hebben waarbij een oude man met een mijter op zijn paard cadeautjes gaat brengen naar kinderen. Waarom er een zwart beschilderde knecht is die op daken kan lopen. En waarom je wortels en suikerklontjes in je schoen stopt!
De Intensive English kids hadden vorige week een verhaal gelezen over een baking sale. Ze hadden zelf een recept geschreven voor het maken van een cake. Nadat ze er zo hard aan gewerkt hadden, was het tijd om het zelf uit te proberen aan de hand van hun eigen gemaakte recept…
Wat een avontuur! G was super enthousiast en vroeg of hij de eieren mocht breken. Natuurlijk mocht dat. Eerst breken en dan kapot knijpen was niet echt de goede volgorde en hierdoor lag er meer ei op tafel dan in de kom. Met een grote glimlach op zijn gezicht zei hij: “Miss Linda, this is my first time cooking.” Dat hadden we inderdaad nog niet gemerkt. Gelukkig zijn alle ingredienten toch in de kom beland en was er een mooi eindresultaat.
Voor alles is er een eerste keer, ook voor een Thanksgivingfeest!
Afgelopen woensdag was het Thanksgiving en door het grote aantal Amerikanen in de school, hadden we vanmiddag een Thanksgiving Party bij de onderdirecteur. Ik weet nu waar het feest vandaan komt en wat het eigenlijk betekent. Het heeft te maken met de boeren die vroeger vanuit Engeland naar Amerika zijn geemigreerd. Ze leerden van de Amerikanen nieuwe landbouwetechnieken en hierdoor verbeterde de landbouw aanzienlijk. Het gevolg was dat er natuurlijk teveel eten was en de boeren besloten om het te delen tijdens een groot feest. Dit was in het noorden van Amerika. In 1930 werd er een officiele feestdag van gemaakt. In Amerika is dit feest voor sommige mensen nog belangrijker dan Kerst. Hebben we dat ook weer meegemaakt.
Mijn 3-jarige buurmeisje Nia heeft bevestigd dat we in een kasteel wonen. Zo wordt ons gebouw ookwel genoemd. Door de trap en het balkon op mijn verdieping lijkt het ook wel een beetje op een kasteel. De kleinste prinses heeft de weg gevonden naar het kasteel van een grotere prinses. Woensdag stond ze voor de deur om me een bezoekje te brengen.Ik had brooddeeg gemaakt om te knutselen en via You Tube konden we liedjes van de kleine zeemeermin luisteren. Het was een echt prinsessenfeest en Nia had helemaal geen zin om naar huis te gaan.
Donderdag maar weer een pyjama party gehad met de ladies. Koken, film kijken en sjaals breien… zo vermaken we ons tijdens de week.
Volgende week is een drukke week:
# Winterconcert op zaterdag
We moeten deze week al vaak naar het theater om te oefenen
# De verjaardag van Carrie en Corryn (twee vrienden en reisgenootjes)
# De verjaardag van prinses Nia (dan wordt ze pas echt 3 jaar)
Nog 21 dagen voordat het vlietuig vertrekt! De laatste weken een weekenden zijn helemaal vol, dus die zullen wel enorm snel gaan. Nog 14 schooldagen en 2011 zit er alweer op.
Het volgende verslagje zal dan waarschijnlijk ook pas na volgend weekend verschijnen….
Tot hoors!
Linda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
