Village hopping en zoveel meer!
Door: Linda
Blijf op de hoogte en volg Linda
04 Mei 2012 | Kazachstan, Atıraw
ASTANA, BE READY! Dit is de laatste zin van mijn laatste verslag. Het is ondertussen alweer twee maanden geleden dat ik dit schreef...
Sinds het reisje naar Astana heb ik enorm veel gezien, beleefd en nieuwe ervaringen opgedaan.
1. Nauryz Celebration
22 maart is een belangrijke feestdag in Kazachstan. Op deze dag vieren ze het einde van de winter en het begin van de lente. Het wordt ookwel het Kazachstaanse Nieuwjaar genoemd.
De avond voor Nauryz is er een traditie. Er zou een man met een witte baard (the white man) komen. Tenminste, als je alle regels volgt. Het is de bedoeling dat je in de nacht van 21 op 22 maart de deur open laat 's nachts. Op de tafel leg je 7 verschillende soorten eten. Je doet een wens en je blijft de hele nacht wakker. De white man komt en zegent je met zijn krachten zodat je wens in vervulling gaat.
Natuurlijk hebben we dit geprobeerd, maar de white man is niet komen opdagen. Waarschijnlijk telde de lege wijnfles op tafel niet mee als voedsel/ drank dat we konden offeren.
2. De Astana trip
Tijdens de Spring Break stond een reisje naar Astana op het programma. In Atyrau was het nog steeds koud, maar in Astana was het ijskoud! Ook deze keer namen we de trein naar Astana, zo'n 31 uur. In Astana werden we warm onthaald door een van de leerkrachten die daar voor QSI werkt. Astana was koud! Twee dagen was er een hevige sneeuwstorm. Zelfs zo erg dat je gewoon omver werd geblazen, zelfs als je met 4 mensen arm in arm liep. Sightseeing is dan niet zo'n succes. De Baiterektoren in Astana is een van de bezienswaardigheden. Het is een hoge toren met een grote bol bovenop. Door de wind was de toren zo hard aan het schudden dat je ook hier moeilijk recht kon lopen.
3. Borovoy
Naast Astana hebben we tijdens deze uitstap ook het dorp Borovoy bezocht. Borovoy wordt "The Switzerland of Kazakhstan" genoemd. De naam betekent "Kameel". Mensen geloven dat God de wereld heeft gecreeerd en dat hij Kazachstan alleen steppe heeft gegeven. Men zegt dat Allah als reactie bergen en een meer aan Kazachstan heeft gegeven. Borovoy ligt aan een groot meer dat omringd is door bergen. Het meer was natuurlijk bevroren, je zakte zelfs een meter in de sneeuw. Dit maakte het moeilijk om op het meer te lopen. We verbleven in een huisje en hebben in Borovoy Nauryz gevierd. Er waren optredens en dansvoorstellingen.
4. Het weer
Ondertussen is het weer veranderd. Dit ging enorm snel! Toen we terug kwamen van Astana was al de sneeuw in Atyrau al gesmolten. Twee weken later was het ineens 30 graden. Onvoorstelbaar! Mensen bleven tot het laatste moment nog vissen op de rivier. Het was zelfs zo erg dat je regelmatig mensen door het "ijs" zag zakken. Het toppunt was een dappere fietser die de rivier wilde oversteken terwijl al het ijs bijna gesmolten was.
5. Picknick
Het warme weer is ideaal voor picknicks. Het is fijn om op zondag even de stad te verlaten en te relaxen bij de rivier in een van de dorpen rond Atyrau. Hope en Eric's jeep is de nomadenauto geworden en elk weekend rijden we naar een picknickplaats. De auto fungeert als vervoersmiddel en tent. Bomen zijn namelijk niet rijkelijk aanwezig in Atyrau.
6. Village hopping
Afgelopen weekend hadden we een verlengd weekend. Maandag en dinsdag vrij, dus weer tijd voor een uitstapje. Deze keer geen stad, maar de dorpjes in de Kazachstaanse steppe. Sholpan was reisleidster van dienst en nam ons mee naar drie verschillende dorpen. Gipsies on the road! We hebben het hele weekend als nomaden rondgetrokken.
Zaterdag: Saraichik en Makhambet
Eerst hebben we Saraichik bezocht. Dit is een dorp dat aan de bekende Zijderoute ligt. De Zijderoute loopt van Turkije naar China of andersom.
Saraichik is ook een arceologische site. Er is een moskee en een museum. Je kan de archeologische site bezoeken. De site ligt langs de rivier en is een beetje heuvelachtig. Verder bestaat het vooral uit een hoop zand. In het zand zie je botten uitsteken. Dit zijn overblijfselen van mensen die zijn overleden tijdens een van de veroveringen van Saraichik. Als het water in de rivier laag is, zie je de botten langs de rivierkant uitsteken. Het is heel raar dat ze deze site voor bezoekers toegankelijk maken.
Na Saraichik reisen we verder naar Makhambet. Dit is een ander dorp. Hier woont de tante van Sholpan. Ze had ons uitgenodigd. We kregen "Fishbarmak". Dit is de vegetarische vorm van Beshbarmak. Beshbarmak is een Kazachstaans gerecht dat gemaakt is van schapen- of paardenvlees. Dit wordt samen met aardappel op een laag van pasta geserveerd. Alles ligt op een grote schaal. Beshbarmak is een beroemd gerecht in Kazachstan en bij elke belangrijke gelegenheid wordt dit gerecht geserveerd.
Aangezien Makhambet een vissersdorp is, werd het Fishbarmak.
Het was een leuke namiddag in Makhambet. De tante sprak geen Engels. Alleen wat Russisch en een heleboel Kazakh.
's Avonds weer terug naar Mamekuly voor een nachtje.
Zondag: De volgende dag met Eric, Hope, de kinderen, Sarah en Sholpan naar Damba. Damba is het dorp waar Sholpan woont. Haar moeder had ons uitgenodigd om een weekend te komen logeren. Dit was een echte village experience! Damba is ook een vissersdorp. Eigenlijk bestaat Damba uit een aantal kleine dorpjes. Sholpans vader en broer zijn vissers die allebei op de Kaspische zee vissen.
's Morgens met z'n allen in de nomadenjeep, klaar voor wat avontuur in Damba. Het was al meteen lachen, gieren en brullen toen we in Damba aankwamen. In Kazachstan hebben ze in de woonkamers een super lage tafel voor gasten. Rondom de tafel liggen gekleurde tapijten en kussen waarop je kan zitten. In deze kamers worden gasten ontvangen. Hope dacht dat dit een bed was en ging dus languit op tafel liggen. Oeps, cultureel misverstand 1!
Ook de moeder van Sholpan had Fishbarmak gemaakt met zelfgevangen vis. Na de lunch zijn we naar de rivier gereden. Elke dag komen de vissers terug van de zee om alle vis naar het dorp te brengen. Er is een ontmoetingspunt waar de vissers de vis verkopen. Vissen worden levend in kleine vrachtwagens gegooid. Dit is een dagelijks ritueel. Ook Sholpans vader kwam zijn vis verkopen. We kregen de kans om in de vissersboot op de rivier te varen. Geen moderne jacht, gewoon een gemotoriseerde grote kano.
We konden de rivier niet verlaten zonder verse vis mee te nemen. Terug in het dorp werd deze meteen schoongemaakt, Kazakh Style. Met een grote schop werden de schubbben erafgeschuurd, met een bijl de vinnen en de ingewanden werden eruit gesneden.
Het Kazachstaanse village-leven is puur en eenvoudig. Er is elektriciteit in de huizen, maar geen stromend water. Ieder huis heeft een waterput. De wc en douche zijn houten hokjes buiten. De "badkamer" is een wastafel die buiten staat. Er is een speciale tank aan de wastafel gekoppeld die je kan vullen. Zo heb je via een kraantje toch stromend water. Tijdens de winter wordt de wastafel naar binnen verplaatst.
Dit weekend was het dus back to basics met bucket showers en een buitenwc.
Kazachstaanse mensen slapen hier meestal niet in bedden. Ze hebben gekleurde kussen die ze als matrassen gebruiken. Deze kussen worden 's avonds in de huiskamer uitgespreid en de volgende ochtend weer opgeruimd. We sliepen dus met z'n allen in de huiskamer. Dit zorgde voor een aantal grappige taferelen. Eric, Sholpan en haar moeder die snurkten. Ik praatte blijkbaar in mijn slaap. Sarah die 's nachts naar de wc moest maar niet naar buiten durfde omdat ze bang was voor slangen en vossen. Sommigen onder ons moeten nog een beetje oefenen om te kunnen overleven in de village alias Sholpan. :)
De volgende morgen zijn Hope, Eric en Sarah vertrokken. Ze hadden genoeg van het villageleven. Sholpan en ik zijn nog de hele dag gebleven. 's Avonds hebben we de bus genomen terug naar de stad.
En afgelopen woensdag begon de school weer. Volgende week woensdag is er nog een feestdag, Victory Day.
Verder is het einde van het schooljaar in zicht! Over 7 weken hebben we de laatste schooldag!
Dit was het belangrijkste nieuws van de afgelopen maanden...
Groetjes uit het warme Atyrau :)
Sinds het reisje naar Astana heb ik enorm veel gezien, beleefd en nieuwe ervaringen opgedaan.
1. Nauryz Celebration
22 maart is een belangrijke feestdag in Kazachstan. Op deze dag vieren ze het einde van de winter en het begin van de lente. Het wordt ookwel het Kazachstaanse Nieuwjaar genoemd.
De avond voor Nauryz is er een traditie. Er zou een man met een witte baard (the white man) komen. Tenminste, als je alle regels volgt. Het is de bedoeling dat je in de nacht van 21 op 22 maart de deur open laat 's nachts. Op de tafel leg je 7 verschillende soorten eten. Je doet een wens en je blijft de hele nacht wakker. De white man komt en zegent je met zijn krachten zodat je wens in vervulling gaat.
Natuurlijk hebben we dit geprobeerd, maar de white man is niet komen opdagen. Waarschijnlijk telde de lege wijnfles op tafel niet mee als voedsel/ drank dat we konden offeren.
2. De Astana trip
Tijdens de Spring Break stond een reisje naar Astana op het programma. In Atyrau was het nog steeds koud, maar in Astana was het ijskoud! Ook deze keer namen we de trein naar Astana, zo'n 31 uur. In Astana werden we warm onthaald door een van de leerkrachten die daar voor QSI werkt. Astana was koud! Twee dagen was er een hevige sneeuwstorm. Zelfs zo erg dat je gewoon omver werd geblazen, zelfs als je met 4 mensen arm in arm liep. Sightseeing is dan niet zo'n succes. De Baiterektoren in Astana is een van de bezienswaardigheden. Het is een hoge toren met een grote bol bovenop. Door de wind was de toren zo hard aan het schudden dat je ook hier moeilijk recht kon lopen.
3. Borovoy
Naast Astana hebben we tijdens deze uitstap ook het dorp Borovoy bezocht. Borovoy wordt "The Switzerland of Kazakhstan" genoemd. De naam betekent "Kameel". Mensen geloven dat God de wereld heeft gecreeerd en dat hij Kazachstan alleen steppe heeft gegeven. Men zegt dat Allah als reactie bergen en een meer aan Kazachstan heeft gegeven. Borovoy ligt aan een groot meer dat omringd is door bergen. Het meer was natuurlijk bevroren, je zakte zelfs een meter in de sneeuw. Dit maakte het moeilijk om op het meer te lopen. We verbleven in een huisje en hebben in Borovoy Nauryz gevierd. Er waren optredens en dansvoorstellingen.
4. Het weer
Ondertussen is het weer veranderd. Dit ging enorm snel! Toen we terug kwamen van Astana was al de sneeuw in Atyrau al gesmolten. Twee weken later was het ineens 30 graden. Onvoorstelbaar! Mensen bleven tot het laatste moment nog vissen op de rivier. Het was zelfs zo erg dat je regelmatig mensen door het "ijs" zag zakken. Het toppunt was een dappere fietser die de rivier wilde oversteken terwijl al het ijs bijna gesmolten was.
5. Picknick
Het warme weer is ideaal voor picknicks. Het is fijn om op zondag even de stad te verlaten en te relaxen bij de rivier in een van de dorpen rond Atyrau. Hope en Eric's jeep is de nomadenauto geworden en elk weekend rijden we naar een picknickplaats. De auto fungeert als vervoersmiddel en tent. Bomen zijn namelijk niet rijkelijk aanwezig in Atyrau.
6. Village hopping
Afgelopen weekend hadden we een verlengd weekend. Maandag en dinsdag vrij, dus weer tijd voor een uitstapje. Deze keer geen stad, maar de dorpjes in de Kazachstaanse steppe. Sholpan was reisleidster van dienst en nam ons mee naar drie verschillende dorpen. Gipsies on the road! We hebben het hele weekend als nomaden rondgetrokken.
Zaterdag: Saraichik en Makhambet
Eerst hebben we Saraichik bezocht. Dit is een dorp dat aan de bekende Zijderoute ligt. De Zijderoute loopt van Turkije naar China of andersom.
Saraichik is ook een arceologische site. Er is een moskee en een museum. Je kan de archeologische site bezoeken. De site ligt langs de rivier en is een beetje heuvelachtig. Verder bestaat het vooral uit een hoop zand. In het zand zie je botten uitsteken. Dit zijn overblijfselen van mensen die zijn overleden tijdens een van de veroveringen van Saraichik. Als het water in de rivier laag is, zie je de botten langs de rivierkant uitsteken. Het is heel raar dat ze deze site voor bezoekers toegankelijk maken.
Na Saraichik reisen we verder naar Makhambet. Dit is een ander dorp. Hier woont de tante van Sholpan. Ze had ons uitgenodigd. We kregen "Fishbarmak". Dit is de vegetarische vorm van Beshbarmak. Beshbarmak is een Kazachstaans gerecht dat gemaakt is van schapen- of paardenvlees. Dit wordt samen met aardappel op een laag van pasta geserveerd. Alles ligt op een grote schaal. Beshbarmak is een beroemd gerecht in Kazachstan en bij elke belangrijke gelegenheid wordt dit gerecht geserveerd.
Aangezien Makhambet een vissersdorp is, werd het Fishbarmak.
Het was een leuke namiddag in Makhambet. De tante sprak geen Engels. Alleen wat Russisch en een heleboel Kazakh.
's Avonds weer terug naar Mamekuly voor een nachtje.
Zondag: De volgende dag met Eric, Hope, de kinderen, Sarah en Sholpan naar Damba. Damba is het dorp waar Sholpan woont. Haar moeder had ons uitgenodigd om een weekend te komen logeren. Dit was een echte village experience! Damba is ook een vissersdorp. Eigenlijk bestaat Damba uit een aantal kleine dorpjes. Sholpans vader en broer zijn vissers die allebei op de Kaspische zee vissen.
's Morgens met z'n allen in de nomadenjeep, klaar voor wat avontuur in Damba. Het was al meteen lachen, gieren en brullen toen we in Damba aankwamen. In Kazachstan hebben ze in de woonkamers een super lage tafel voor gasten. Rondom de tafel liggen gekleurde tapijten en kussen waarop je kan zitten. In deze kamers worden gasten ontvangen. Hope dacht dat dit een bed was en ging dus languit op tafel liggen. Oeps, cultureel misverstand 1!
Ook de moeder van Sholpan had Fishbarmak gemaakt met zelfgevangen vis. Na de lunch zijn we naar de rivier gereden. Elke dag komen de vissers terug van de zee om alle vis naar het dorp te brengen. Er is een ontmoetingspunt waar de vissers de vis verkopen. Vissen worden levend in kleine vrachtwagens gegooid. Dit is een dagelijks ritueel. Ook Sholpans vader kwam zijn vis verkopen. We kregen de kans om in de vissersboot op de rivier te varen. Geen moderne jacht, gewoon een gemotoriseerde grote kano.
We konden de rivier niet verlaten zonder verse vis mee te nemen. Terug in het dorp werd deze meteen schoongemaakt, Kazakh Style. Met een grote schop werden de schubbben erafgeschuurd, met een bijl de vinnen en de ingewanden werden eruit gesneden.
Het Kazachstaanse village-leven is puur en eenvoudig. Er is elektriciteit in de huizen, maar geen stromend water. Ieder huis heeft een waterput. De wc en douche zijn houten hokjes buiten. De "badkamer" is een wastafel die buiten staat. Er is een speciale tank aan de wastafel gekoppeld die je kan vullen. Zo heb je via een kraantje toch stromend water. Tijdens de winter wordt de wastafel naar binnen verplaatst.
Dit weekend was het dus back to basics met bucket showers en een buitenwc.
Kazachstaanse mensen slapen hier meestal niet in bedden. Ze hebben gekleurde kussen die ze als matrassen gebruiken. Deze kussen worden 's avonds in de huiskamer uitgespreid en de volgende ochtend weer opgeruimd. We sliepen dus met z'n allen in de huiskamer. Dit zorgde voor een aantal grappige taferelen. Eric, Sholpan en haar moeder die snurkten. Ik praatte blijkbaar in mijn slaap. Sarah die 's nachts naar de wc moest maar niet naar buiten durfde omdat ze bang was voor slangen en vossen. Sommigen onder ons moeten nog een beetje oefenen om te kunnen overleven in de village alias Sholpan. :)
De volgende morgen zijn Hope, Eric en Sarah vertrokken. Ze hadden genoeg van het villageleven. Sholpan en ik zijn nog de hele dag gebleven. 's Avonds hebben we de bus genomen terug naar de stad.
En afgelopen woensdag begon de school weer. Volgende week woensdag is er nog een feestdag, Victory Day.
Verder is het einde van het schooljaar in zicht! Over 7 weken hebben we de laatste schooldag!
Dit was het belangrijkste nieuws van de afgelopen maanden...
Groetjes uit het warme Atyrau :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
