Fall break in Kazachstan

Fall break en er stond een lange reis op het programma...

We hadden beslist om het bekrompen Atyrau te ontvluchten en met de trein naar het zuidoosten van Kazachstan te verkennen.

Denk je dat een treinreis van meer dan 30 uur saai is? Wrong! Niet met Corryn & the ladies! De eerste avond hebben we ons vermaakt met het verkennen van de trein. Omdat we de enige buitenlanders waren, werden we al snel uitgenodigd in feestwagon 2,3 & 7. Er was een "dining car" waar je thee kon drinken. De rest van de rit hebben we omgekregen door middel van de volgende activiteiten: slapen, lezen, fotoshoots, spelletjes en genieten van het uitzicht: steppe, kamelen, steppe, steppe, dorpjes met mooie begraafplaatsen, steppe, steppe en steppe.

De treinreis viel beter mee dan verwacht. Alleen de Afrikaanse wc was vanaf de tweede dag niet zo schoon meer. Dit was tevens ook de badkamer...

We hadden in Turkestan niets geboekt, maar Sholpan wist een hotel, dicht bij de bazaar. Toen we daar aankwamen, bleek het helemaal volboekt te zijn. Het was twee uur 's nachts en we stonden dus letterlijk op straat... De security van de bazaar kende wel mensen die een kamer verhuurden, maar die moesten we dan delen met andere families. Dat werd een beetje krap. Gelukkig kon Bradt (reisgids) ons helpen en zo vnden we een hotel. Het doel van de reis naar Turkestan was om één van Unesco Werelderfgoed gebouwen te bezoeken: de Khodja Ahmed Yassaui Mausoleum Complex. Ook bekend als een beroemd pelgrimsoord. Na wat uitslapen hebben we zondag deze site bezocht. Buiten het gebouw, waren er nog veel meer dingen te zien en te beleven zoals 5 bruiloften. We werden uitgenodigd door de bruidegom, maar de bruid zag het niet zo zitten. Ook waren er kamelen, paarden, een rozentuin en tal van souveniershops.

Actie was er ook, wat eindigde in drama. Je kon paard en kameel rijden. Er was een oude man die wilde paardrijden. De jongen, waarvan het paard was, vertelde de man hoe ver hij mocht gaan. De man luisterde niet en ging de andere kant uit, richitng de uitgang. De jongen rende achter de man aan en zei hem dat hij moest terugkomen. De man tilde de jingen op en zette hem voor op het paard. Toen de jongen tegensputterde, greep de man hem vast in een wurggreep. Uiteindelijk kregen ze de man van het paard, na een hevig gevecht. Resultaat: paard van streek, jongen in shock en de man met gescheurde kleren. En dit gebeurde allemaal in een heilige plaats!

Namiddag / avond doorgebracht in de bazaar. Alle dingen zijn zoveel goedkoper dan in Atyrau. Ook hier merk je weer dat de mensen zoveel vriendelijker zijn. Er wonen/leven in Turkestan trouwens veel mensen uit het buurland Oezbekistan.

Maandag begon met een Zumbasessie in de gang. De activiteiten gaan in de vakantie gewoon door! Daarna terug naar de heilige site voor wat souveniershoppen. Jenn en Corryn hadden een dombra gekocht (Kazachstaanse gitaar met twee snaren). Op de terugweg kwamen we een man tegen die de dombra wilde bespelen. We kregen dus een live concert midden op straat! Na een signeersessie konden we met al de nieuwe aankopen terug naar het hotel. Zondagavond nog een echte Kazachstaanse maaltijd en toen waren we helemaal klaar voor een 4,5 uur durende treinrit naar de volgende bestemming: Aksua Zhabagly, een dorp in de bergen, tegen de grens met Oezbekistan.

Ik had op internet een leuk guesthouse gevonden dat werd gerund door een Nederlandse man en een Kazachstaanse vrouw. Ze waten enorm gastvrij, een echte aanrader!
Om 6 uur 's morgens kwam Lammert ons ophalen bij het station. We moesten even wachten op een ander stel dat ook met de trein zou aankomen. Toevallig kenden we dit stel, het was één van de leerkrachten uit Almaty. Met z'n achten in het guesthouse, het was dus een gezellige boel. We konden onze spullen in de kamers zetten en ondertussen stond het ontbijt al klaar.

Na het ontbijt werden we met een busje naar de bergen gebracht. Hier hadden we een wandeling van 6 km naar de watervallen. Prachtig weer en een prachtig uitzicht. Onderweg kwamen we voetstappen en uitwerpselen van beren tegen, die leven in het natuurreservaat. We zijn tot op een hoogte van 1500 meter gewandeld, bergop en bergaf. Bij de watervallen kregen we een zelfgemaakte lunch. Toen we terug kwamen was het tijd om te relaxen. Ze hadden een zelfgemaakte sauna in het guesthouse. Dat was een houten hok, gevuld met stenen die dan werden opgewarmd. Daarna vroeg naar bed zodat we de volgende dag weer helemaal fris waren voor een nieuwe dag vol met nieuwe avonturen.

Na het ontbijt gingen de "single ladies" naar de bazaar in het dorp Turar Ryskulov. Dat was zo'n 20 minuten rijden. In Aksua Zhabagly vonden we een vriendelijke dierenarts die ons naar het dorp wilde brengen. Dat was een rit tussen de bergen, wilde paarden, koeien en schapen. In Turar kwamen we Elmira (de eigenaresse van het guesthouse) tegen, ze was ook aan het shoppen.

Terug in het dorp leek het ons een leuk idee om rond te wandelen en kennis te maken met de lokale bevolking. Er was een familie wortels aan het uitzoeken voor de winter. Die gaan ze opnieuw ingraven zodat ze tijdens de wintermaanden ook eten hebben. Het was een echt boerendorp met veel landbouwactiviteiten. Ze zagen in het dorp niet vaak toeristen, dus al snel zaten we op de ezel en waren we het paard wortels aan het voeren. Ook liet de man ons zien hoe je een schapenhoofd moet grillen om later te verwerken in een Kazachstaanse maaltijd.

Nog snel een keer in de zelfgemaakte sauna. Elmira was zwarte klei / modder in de bergen gaan halen. Het werd dus een echte beauty farm.

Lammert en Elmira wilden persé dat we bleven voor het avondeten voordat we weer naar de trein gingen voor een terugrit van ongeveer 37 uur.

Om 21 uur vertrok de trein in Tjulkebas naar Atyrau. Toen we de trein inkwamen, zagen we dat hij er iets anders uitzag dan de trein die we op de heenweg hadden. Even navragen... blijkbaar waren er een aantal wagons weggebracht voor reparatie en die waren vervangen door een aantal andere/oudere wagons. Geen eigen wagon met 6 bedden, maar een open treinwagon met een heleboel bedden. De trein was een kolentrein.... eentje uit een ander tijdperk!

Er zat niets anders op dan het te aanvaarden, het was immers maar 37 uur. De bedden in de trein waren ook iets anders. Ze waren zo'n 180 cm lang, 50 cm breed en 50 cm hoog. Ik lag op het bovenste bed en dat was spannend. Geen hekje ervoor, gewoon een plank met een dun matrasje en een deken erop. Corryn kreeg het idee om een deken op te rollen en onder het matras te leggen, zodat er toch een beetje bescherming was. 's Morgens werd ik wakker zonder dekens, ze waren allebei weg. Ook was ik zelf bijna twee keer uit het bed gevallen. Niet bewegen tijdens je slaap is moeilijk, zeker voor mij!

De volgende dag kregen we bezoek van een zatte Russische man die zijn wodka en stinkende gerookte vis met ons wilde delen. Omdat we een kolentrein hadden, konden de ramen niet open. We waren dus niet blij met de stinkende vis. Uiteindelijk konden we de man wijsmaken dat Jenn allergisch was voor vis. Zo behulpzaam als hij was, wilde hij de vis zo snel mogelijk wegdoen. Hij kreeg het idee om die op m'n bed te gooien.

Tijdens één van de tussenstops kwam er een familie in de trein. Ze hadden geen kaartjes gekocht. De treinconducteur handelde in zwarte treinkaartjes. De mensen mogen meerijden en hij vraagt ze dan wat geld, wat hij zelf houdt. Dit was gelukkig een gezellige familie. Ze kwamen vlak bij ons zitten en we hebben een thee-uurtje gehouden. Ze hadden een baby bij. Ik was natuurlijk meteen met de baby aan het spelen. In Kazachstan geloven ze dat een baby ziek wordt als je hem te lang aankijkt. We hadden de baby te lang aangekeken en hierdoor moesten we een ritueel doen voordat ze de trein verlieten. Dat was het volgende: de baby recht in de ogen kijken en drie keer "pff, pff, pff" zeggen. Nu zou de baby niet meer ziek worden.

De tweede nacht had ik de deken van de conducteur gekregen, die ik 's nachts ook weer ben kwijtgeraakt. Vanmorgen om 10 uur waren we weer terug in Atyrau. De hele treinrit overleefd, maar wel klaar voor een bad!

Het was een ontzettend leuke, ongeplande reis die zorgde voor een aantal aangename verrassingen. Na een aantal dagen samen opgesloten te hebben gezeten in een trein, kunnen we nog steeds goed met elkaar opschieten. De volgende vakantie zullen we dus ook wel goed doorkomen.

"Back to life, back to reality..."

Maandag begint de school weer. Dit weekend zal dus een druk weekend worden met het plannen van lessen. Nou ja, ik ben uitgerust, dus we kunnen we weer even tegen.

Zal zometeen ook nog wat foto's uploaden van deze reis.

Volgende week meer nieuws!

Linda