Appels en tulpen...
Door: Linda
Blijf op de hoogte en volg Linda
18 Oktober 2011 | Kazachstan, Atıraw
Hier weer een berichtje vanuit Kazachstan.
Na een weekendje in het oosten van het land te hebben doorgebracht, heb ik een nieuwe kijk op het land gekregen.
Afgelopen donderdag werden we rond 20 uur opgehaald om naar de luchthaven te gaan. Er stond een professional development op het programma. Alle leerkrachten uit Kazachstan, Kirgistan en Tajikistan kwamen samen in Almaty voor een tweedaagse met workshops en informatiesessies.
Het was 2 uur in de ochtend toen we in Almaty aankwamen. Het is daar trouwens een uur later dan hier in Atyrau. We werden met busjes opgehaald en naar onze gastfamilie gebracht, waar we twee dagen zouden overnachten. Tenminste, bijna iedereen werd naar hun gastfamilie gebracht. Er waren een paar foutjes in het reisschema en niet iedereen werd op tijd bij de gastfamilie afgezet. Ook mij waren ze vergeten te vertellen dat ik moest uitstappen. Het was ondertussen 4 uur. Ik zat nog steeds in de bus en was ondertussen 45 minuten van mijn gastfamilie verwijderd.
Ik had twee keuzes:
1. Terug rijden naar de gastfamilie en daar een uurtje slapen om daarna weer naar school te vertrekken. De professional development begon namelijk al om 8 uur.
2. Met de onderdirecteur van die school mee naar huis gaan en iets langer op de bank slapen.
Ik heb voor de tweede optie gekozen. Dit was ook maar 10 minuten wandelen i.p.v. 45 minuten rijden.
De school in Almaty ligt buiten de stad, tegen de bergen. Aan de andere kant van de berg ligt China!
De eerste dag was ontzettend vermoeidend. Vele slapende gezichten tijdens de interessante en wat minder interessante workshops. ’s Avonds heb ik de uitstap naar de shoppingmall overgeslaan en ben meteen naar bed gegaan. 12 uur later werd ik wakker, helemaal uitgeslapen!
De tweede dag (zaterdag) waren er ook weer sessies waar we naartoe konden gaan. Na de sessies was er de mogelijkheid om meteen terug naar Atyrau te vliegen. Een tweede opties was de volgende ochtend en de laatste optie was maandagochtend. Moeilijke keuze, uhum… 12 leerkrachten besloten om nog twee dagen te blijven om de stad te verkennen. Ik had een goedkoop hotel gevonden midden in de stad, ideaal voor de extra dagen.
Almaty is heel anders dan Atyrau. Zoek de 100 verschillen… het lukt!
Ik kan ze niet allemaal opnoemen, maar zal de belangrijkste dingen vermelden:
* Er zijn veel bomen en er is echt gras! Hier hebben we plastic bomen met kerslichtjes erin en nepgras.
* Almaty ligt tegen de bergen en Atyrau is helemaal vlak.
* De mensen zijn ontzettend aardig. Op de markt werden we aangesproken door een man die gedroogd fruit verkocht. We moesten alles proeven. Hier zouden ze niet tegen je praten als je langskomt.
* Het is een grote stad en er is ontzettend veel te zien en te beleven. Atyrau is klein en je moet je eigen bezigheden zoeken. Ik klaag niet, het lukt ons vrij goed hoor!
En nog vele andere dingen… Kom ze zelf maar ontdekken zou ik zeggen.
Goed, weer even terug naar zaterdagavond toen we in het hotel aankwamen. Tobin kende Almaty en nam ons mee naar een gezellig Chinees restaurant. Eten met stokjes, gelukkig had ik al geoefend. De avond hebben we doorgebracht in Copa Cobana, een latino danscafé. We waren uitgenodigd door één van de leerkrachten. Eigenlijk vrijdag al, maar toen was niemand meer in staat voor een avondje uit. Zaterdag was dat geen probleem! Sarah werd 30 en dit moest gevierd worden.
Wat we niet wisten, was dat er livemuziek was met professionele dansers die een demonstratie deden. Dit was een aangename verrassing en het was dan ook zeer gezellig. Na heel de avond op de dansvloer te hebben gestaan, gingen we rond half 4 terug naar het hotel. Mijn kamergenote was niet meegegaan en ik moest haar dus wakker bellen. Voelde me wel schuldig zo midden in de nacht. Gelukkig vond ze het niet erg en ze was nog wakker. Na een uur praten zijn we in slaap gevallen.
Na een korte nacht stond de volgende morgen mama Sandy in onze kamer. Ze is denk ik de oudste leerkracht (63). Een heel lieve vrouw die even kwam kijken of we allemaal terug waren gekomen. Ja moeder, er wordt hier goed voor ons gezorgd… =) De eerste vraag die ze stelde was: “Hoe laat waren jullie terug?”.
Zondag was het ontzettend mooi weer. We hebben dan ook een lange wandeling gemaakt in de stad. Een rit met paard en koets in het park. Een Russische kerk bezocht en naar de grote kleurrijke bazaar geweest. Daar hadden ze gewoon aardbeien! Dit, samen met het vinden van rijstwafels, maakte de trip naar Almaty helemaal geweldig!
De vlucht naar Atyrau zou om 3 uur in de ochtend vertekken. Slapen had geen zin, dus zijn we maar wakker gebleven. We hadden voor de nacht van zondag op maandag nog één kamer geboekt voor de koffers en om wat te hangen voor het vertek. Rond 12 uur zijn we dan naar de luchthaven vertrokken. Eén ding wat in Almaty hetzelfde is, zijn de crazy taxichauffeurs. Ze rijden echt als gekken. Op het vliegveld hebben we nog een film gekeken en om 3 uur konden we eindelijk vertrekken.
De terugvlucht verliep goed tot het einde van de vlucht. We hadden een super snelle en ongecontroleerde landing. Waarschijnlijk had de piloot niet door dat hij Atyrau voorbij aan het vliegen was, want we hadden landden met een enorme snelheid. De mensen die aan het slapen waren, werden hierdoor zeker gewekt. Om 7 uur was ik weer veilig in mijn appartement.
Toen ik mijn koffer wilde uitpakken, kwam ik erachter dat mijn sleuteltje weg was. Ik had natuurlijk geen reservesleutel en er zat niet anders op dan het slotje open te zagen. Dit kon op twee manieren: met een kartelmes uit de keukenlade of met de hulp van de Kazachstaanse security guard. Door de taalbarriere leek de eerste optie de beste. Na 20 minuten zagen kreeg ik het slotje open en wat zag ik in mijn koffer? …. het sleuteltje … geen commentaar!
Deze keer heb ik nog wel een paar “wist-je-dat’jes”…
1. Wist je dat de tulp oorspronkelijk uit Kazachstan komt? Aan het einde van de 16e eeuw bracht men de tulp vanuit de Centraal Aziatische berggebieden naar Europa. In het oosten van het land komen nog 34 tulpsoorten in het wild voor.
2. Almaty is de stad van de appel. De naam vindt ook zijn oorsprong bij dit woord. Dit symbool op vele plaatsen in de stad terug te vinden.
Nog 1,5 dag werken en dan zo’n 1,5 week vakantie. Het zuiden en oosten van het land verkennen na een treinrit van 30 uur. Wish me luck! Verhalen en foto’s zullen zeker volgen!
Linda
Na een weekendje in het oosten van het land te hebben doorgebracht, heb ik een nieuwe kijk op het land gekregen.
Afgelopen donderdag werden we rond 20 uur opgehaald om naar de luchthaven te gaan. Er stond een professional development op het programma. Alle leerkrachten uit Kazachstan, Kirgistan en Tajikistan kwamen samen in Almaty voor een tweedaagse met workshops en informatiesessies.
Het was 2 uur in de ochtend toen we in Almaty aankwamen. Het is daar trouwens een uur later dan hier in Atyrau. We werden met busjes opgehaald en naar onze gastfamilie gebracht, waar we twee dagen zouden overnachten. Tenminste, bijna iedereen werd naar hun gastfamilie gebracht. Er waren een paar foutjes in het reisschema en niet iedereen werd op tijd bij de gastfamilie afgezet. Ook mij waren ze vergeten te vertellen dat ik moest uitstappen. Het was ondertussen 4 uur. Ik zat nog steeds in de bus en was ondertussen 45 minuten van mijn gastfamilie verwijderd.
Ik had twee keuzes:
1. Terug rijden naar de gastfamilie en daar een uurtje slapen om daarna weer naar school te vertrekken. De professional development begon namelijk al om 8 uur.
2. Met de onderdirecteur van die school mee naar huis gaan en iets langer op de bank slapen.
Ik heb voor de tweede optie gekozen. Dit was ook maar 10 minuten wandelen i.p.v. 45 minuten rijden.
De school in Almaty ligt buiten de stad, tegen de bergen. Aan de andere kant van de berg ligt China!
De eerste dag was ontzettend vermoeidend. Vele slapende gezichten tijdens de interessante en wat minder interessante workshops. ’s Avonds heb ik de uitstap naar de shoppingmall overgeslaan en ben meteen naar bed gegaan. 12 uur later werd ik wakker, helemaal uitgeslapen!
De tweede dag (zaterdag) waren er ook weer sessies waar we naartoe konden gaan. Na de sessies was er de mogelijkheid om meteen terug naar Atyrau te vliegen. Een tweede opties was de volgende ochtend en de laatste optie was maandagochtend. Moeilijke keuze, uhum… 12 leerkrachten besloten om nog twee dagen te blijven om de stad te verkennen. Ik had een goedkoop hotel gevonden midden in de stad, ideaal voor de extra dagen.
Almaty is heel anders dan Atyrau. Zoek de 100 verschillen… het lukt!
Ik kan ze niet allemaal opnoemen, maar zal de belangrijkste dingen vermelden:
* Er zijn veel bomen en er is echt gras! Hier hebben we plastic bomen met kerslichtjes erin en nepgras.
* Almaty ligt tegen de bergen en Atyrau is helemaal vlak.
* De mensen zijn ontzettend aardig. Op de markt werden we aangesproken door een man die gedroogd fruit verkocht. We moesten alles proeven. Hier zouden ze niet tegen je praten als je langskomt.
* Het is een grote stad en er is ontzettend veel te zien en te beleven. Atyrau is klein en je moet je eigen bezigheden zoeken. Ik klaag niet, het lukt ons vrij goed hoor!
En nog vele andere dingen… Kom ze zelf maar ontdekken zou ik zeggen.
Goed, weer even terug naar zaterdagavond toen we in het hotel aankwamen. Tobin kende Almaty en nam ons mee naar een gezellig Chinees restaurant. Eten met stokjes, gelukkig had ik al geoefend. De avond hebben we doorgebracht in Copa Cobana, een latino danscafé. We waren uitgenodigd door één van de leerkrachten. Eigenlijk vrijdag al, maar toen was niemand meer in staat voor een avondje uit. Zaterdag was dat geen probleem! Sarah werd 30 en dit moest gevierd worden.
Wat we niet wisten, was dat er livemuziek was met professionele dansers die een demonstratie deden. Dit was een aangename verrassing en het was dan ook zeer gezellig. Na heel de avond op de dansvloer te hebben gestaan, gingen we rond half 4 terug naar het hotel. Mijn kamergenote was niet meegegaan en ik moest haar dus wakker bellen. Voelde me wel schuldig zo midden in de nacht. Gelukkig vond ze het niet erg en ze was nog wakker. Na een uur praten zijn we in slaap gevallen.
Na een korte nacht stond de volgende morgen mama Sandy in onze kamer. Ze is denk ik de oudste leerkracht (63). Een heel lieve vrouw die even kwam kijken of we allemaal terug waren gekomen. Ja moeder, er wordt hier goed voor ons gezorgd… =) De eerste vraag die ze stelde was: “Hoe laat waren jullie terug?”.
Zondag was het ontzettend mooi weer. We hebben dan ook een lange wandeling gemaakt in de stad. Een rit met paard en koets in het park. Een Russische kerk bezocht en naar de grote kleurrijke bazaar geweest. Daar hadden ze gewoon aardbeien! Dit, samen met het vinden van rijstwafels, maakte de trip naar Almaty helemaal geweldig!
De vlucht naar Atyrau zou om 3 uur in de ochtend vertekken. Slapen had geen zin, dus zijn we maar wakker gebleven. We hadden voor de nacht van zondag op maandag nog één kamer geboekt voor de koffers en om wat te hangen voor het vertek. Rond 12 uur zijn we dan naar de luchthaven vertrokken. Eén ding wat in Almaty hetzelfde is, zijn de crazy taxichauffeurs. Ze rijden echt als gekken. Op het vliegveld hebben we nog een film gekeken en om 3 uur konden we eindelijk vertrekken.
De terugvlucht verliep goed tot het einde van de vlucht. We hadden een super snelle en ongecontroleerde landing. Waarschijnlijk had de piloot niet door dat hij Atyrau voorbij aan het vliegen was, want we hadden landden met een enorme snelheid. De mensen die aan het slapen waren, werden hierdoor zeker gewekt. Om 7 uur was ik weer veilig in mijn appartement.
Toen ik mijn koffer wilde uitpakken, kwam ik erachter dat mijn sleuteltje weg was. Ik had natuurlijk geen reservesleutel en er zat niet anders op dan het slotje open te zagen. Dit kon op twee manieren: met een kartelmes uit de keukenlade of met de hulp van de Kazachstaanse security guard. Door de taalbarriere leek de eerste optie de beste. Na 20 minuten zagen kreeg ik het slotje open en wat zag ik in mijn koffer? …. het sleuteltje … geen commentaar!
Deze keer heb ik nog wel een paar “wist-je-dat’jes”…
1. Wist je dat de tulp oorspronkelijk uit Kazachstan komt? Aan het einde van de 16e eeuw bracht men de tulp vanuit de Centraal Aziatische berggebieden naar Europa. In het oosten van het land komen nog 34 tulpsoorten in het wild voor.
2. Almaty is de stad van de appel. De naam vindt ook zijn oorsprong bij dit woord. Dit symbool op vele plaatsen in de stad terug te vinden.
Nog 1,5 dag werken en dan zo’n 1,5 week vakantie. Het zuiden en oosten van het land verkennen na een treinrit van 30 uur. Wish me luck! Verhalen en foto’s zullen zeker volgen!
Linda
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
