Meer nieuws!
Door: Linda
Blijf op de hoogte en volg Linda
16 Augustus 2011 | Kazachstan, Atıraw
In het eerste verhaal konden jullie lezen hoe de eerste twee dagen zijn verlopen…
We zijn nu twee dagen verder en ik heb alweer veel nieuwe dingen gezien, gehoord en beleefd.
Zondagavond waren we uitgenodigd om bij Scott en Carol te komen eten. Ze wonen in een huis naast de school, dus laten we zeggen dat het verre achterburen zijn. Carol had op z’n Amerikaans gekookt met een of andere pie als nagerecht.
We moesten pas om 17 uur daar zijn, de rest van de dag waren we vrij. Een goed moment om de buurt te gaan verkennen samen met de reisgids. De stad is niet zo heel groot, dus naar de meeste plaatsen kan je wel wandelen. Je kan mooi langs de Oeral naar een grote brug wandelen die de stad in twee deelt. Het ene deel is de Europese kant en het andere deel de Aziatische kant. Ik woon aan de Aziatische kant. Na meer dan een uur wandelen had ik ontzettend veel dorst, het was dan ook meer dan 40 graden. Ik zag nergens een winkel en alle cafés leken dicht. Aangezien ik nog maar twee woorden Russisch sprak (nu 7!), kon ik het ook aan niemand vragen. Je voelt je soms echt stom als je de taal niet spreekt. Het moet enorm grappig zijn om onze coversaties te volgen. Met handen en voeten worden bewegingen gemaakt die de mensen hier uiteindelijk niet begrijpen en we zeggen tegen iedereen spasieba, omdat we dat woord wel kennen. Uiteindelijk heb ik toch water gevonden. Toen ik even later langs een bushalte wandelde leek het me wel leuk om een poging te doen om de tabel bij de bushalte te lezen. Ik kon er echt helemaal niets van maken! We hebben tijdens onze eerste dag een aantal geplastificeerde kaartjes gekregen met een aantal belangrijke plaatsen erop. Deze zijn telkens in het Engels en het Russisch geschreven. Zo kunnen we zonder veel problemen een taxi nemen naar die plaats of de weg vragen. Heel handig!
Vandaag hebben Scott en Carol ons nog een aantal nuttige plaatsen in de stad laten zien. Ik kan me al redelijk orienteren en weet waar de andere leerkrachten wonen. Het is misschien wel leuk om even te vertellen wie die andere nieuwe leerkrachten zijn. Dan kunnen jullie je een beeld vormen…
Kaily woont in hetzelfde gebouw. Ze heeft al veel gereisd en gaat ook zelf op ontdekkingstocht net zoals ik.
Tobin heeft al twee jaar in een Kazachs dorp gewerkt in het westen van het land via een organisatie. Hij spreekt een beetje Russisch en kan zijn plan trekken.
Kevin is hier samen met zijn dochter die bij ons naar school zal gaan. Zij woonden hiervoor in China en hebben dus ook al veel meegemaakt.
Dit waren de meest normale mensen…
Dan hebben we Michelle, een vrouw van 48 die nog nooit buiten Amerika is geweest. Ze is gescheiden en bedacht om nog eens iets geks te doen voordat ze 50 wordt. Ze is super vriendelijk en heel sociaal, maar ze reageert heel anders op al de nieuwe dingen. Die zijn voor haar nog veel specialer. Vanmorgen moest ze een taxi nemen en ze kwam haar appartement uit, liep een rondje rond de blok en was de weg toen al kwijt. Ze is weer naar binnen gegaan en heeft toen naar Scott gebeld.
Joshua is de mannelijke versie. Ik weet niet of hij al buiten Amerika is geweest, maar hij vertoont hetzelfde gedrag als Michelle. Ze zijn shopbuddies geworden zodat ze samen de weg kunnen kwijtraken…
Zoals ik al vertelde, heb ik weer een aantal Russische woorden geleerd. Ik kan naar de winkel gaan en malako (melk), nan (brood) en vada (water) halen. Da (ja) en njet (nee) kan ik ook aan het lijstje toevoegen…
Nog even een paar “wist-je-datjes” om af te sluiten:
Wist je dat…
* Jonge meisjes en vrouwen niet op de grond mogen gaan zitten? Dit zou hen
onvruchtbaar maken.
* Je niemand een hand mag geven door een deuropening of een open raam? Ze
geloven hier dat het ongeluk brengt.
* Paard en schaap hier de meest gegeten vleessoorten zijn? Als gast krijg je de
beste stukken vlees. Dit betekent dat je nergens op bezoek moet gaan als je geen schapenoor, -wang, -hersenen of oogbollen wil eten…
Morgen hebben we een vrije dag. Ik denk dat ik dan maar eens tussen de Kazakken op het strand ga liggen. Wat is zo’n inburgeringsweek toch zwaar!
Da sviedanie-ja! (Tot ziens!)
Linda
We zijn nu twee dagen verder en ik heb alweer veel nieuwe dingen gezien, gehoord en beleefd.
Zondagavond waren we uitgenodigd om bij Scott en Carol te komen eten. Ze wonen in een huis naast de school, dus laten we zeggen dat het verre achterburen zijn. Carol had op z’n Amerikaans gekookt met een of andere pie als nagerecht.
We moesten pas om 17 uur daar zijn, de rest van de dag waren we vrij. Een goed moment om de buurt te gaan verkennen samen met de reisgids. De stad is niet zo heel groot, dus naar de meeste plaatsen kan je wel wandelen. Je kan mooi langs de Oeral naar een grote brug wandelen die de stad in twee deelt. Het ene deel is de Europese kant en het andere deel de Aziatische kant. Ik woon aan de Aziatische kant. Na meer dan een uur wandelen had ik ontzettend veel dorst, het was dan ook meer dan 40 graden. Ik zag nergens een winkel en alle cafés leken dicht. Aangezien ik nog maar twee woorden Russisch sprak (nu 7!), kon ik het ook aan niemand vragen. Je voelt je soms echt stom als je de taal niet spreekt. Het moet enorm grappig zijn om onze coversaties te volgen. Met handen en voeten worden bewegingen gemaakt die de mensen hier uiteindelijk niet begrijpen en we zeggen tegen iedereen spasieba, omdat we dat woord wel kennen. Uiteindelijk heb ik toch water gevonden. Toen ik even later langs een bushalte wandelde leek het me wel leuk om een poging te doen om de tabel bij de bushalte te lezen. Ik kon er echt helemaal niets van maken! We hebben tijdens onze eerste dag een aantal geplastificeerde kaartjes gekregen met een aantal belangrijke plaatsen erop. Deze zijn telkens in het Engels en het Russisch geschreven. Zo kunnen we zonder veel problemen een taxi nemen naar die plaats of de weg vragen. Heel handig!
Vandaag hebben Scott en Carol ons nog een aantal nuttige plaatsen in de stad laten zien. Ik kan me al redelijk orienteren en weet waar de andere leerkrachten wonen. Het is misschien wel leuk om even te vertellen wie die andere nieuwe leerkrachten zijn. Dan kunnen jullie je een beeld vormen…
Kaily woont in hetzelfde gebouw. Ze heeft al veel gereisd en gaat ook zelf op ontdekkingstocht net zoals ik.
Tobin heeft al twee jaar in een Kazachs dorp gewerkt in het westen van het land via een organisatie. Hij spreekt een beetje Russisch en kan zijn plan trekken.
Kevin is hier samen met zijn dochter die bij ons naar school zal gaan. Zij woonden hiervoor in China en hebben dus ook al veel meegemaakt.
Dit waren de meest normale mensen…
Dan hebben we Michelle, een vrouw van 48 die nog nooit buiten Amerika is geweest. Ze is gescheiden en bedacht om nog eens iets geks te doen voordat ze 50 wordt. Ze is super vriendelijk en heel sociaal, maar ze reageert heel anders op al de nieuwe dingen. Die zijn voor haar nog veel specialer. Vanmorgen moest ze een taxi nemen en ze kwam haar appartement uit, liep een rondje rond de blok en was de weg toen al kwijt. Ze is weer naar binnen gegaan en heeft toen naar Scott gebeld.
Joshua is de mannelijke versie. Ik weet niet of hij al buiten Amerika is geweest, maar hij vertoont hetzelfde gedrag als Michelle. Ze zijn shopbuddies geworden zodat ze samen de weg kunnen kwijtraken…
Zoals ik al vertelde, heb ik weer een aantal Russische woorden geleerd. Ik kan naar de winkel gaan en malako (melk), nan (brood) en vada (water) halen. Da (ja) en njet (nee) kan ik ook aan het lijstje toevoegen…
Nog even een paar “wist-je-datjes” om af te sluiten:
Wist je dat…
* Jonge meisjes en vrouwen niet op de grond mogen gaan zitten? Dit zou hen
onvruchtbaar maken.
* Je niemand een hand mag geven door een deuropening of een open raam? Ze
geloven hier dat het ongeluk brengt.
* Paard en schaap hier de meest gegeten vleessoorten zijn? Als gast krijg je de
beste stukken vlees. Dit betekent dat je nergens op bezoek moet gaan als je geen schapenoor, -wang, -hersenen of oogbollen wil eten…
Morgen hebben we een vrije dag. Ik denk dat ik dan maar eens tussen de Kazakken op het strand ga liggen. Wat is zo’n inburgeringsweek toch zwaar!
Da sviedanie-ja! (Tot ziens!)
Linda
-
08 April 2012 - 21:33
Nurgul:
Meisjes en vrouwen mogen op de KOUDE grond niet zitten. Niet op elke grond, maar op de koude grond.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
