Eerste teken van leven...

Dobrij djen oftewel goede middag!

Hier een eerste teken van leven vanuit Kazachstan…

De reis is heel goed verlopen. De vlucht van Amsterdam naar Atyrau duurde ongeveer uur. Het vliegtuig zat misschien halfvol, dus er was heel veel plaats.

In het vliegtuig kregen we een migrational card die we moesten invullen voor de douane. Op de luchthaven in Atyrau waren maar 2 gates: 1 om de stad uit te gaan en 1 om de stad binnen te komen. Bij de douane verliep het vlot en deden ze niet moeilijk. Meteen na de douane was een ruimte waar alle koffers binnenkwamen. Ze waren er allemaal bij, dus ook daar had ik geen problemen! De koffers moesten nog wel door een scanner. Het enige minpuntje was dat ze niet erg behulpzaam waren en mij gewoon al de koffers zelf op de band lieten zetten. Omdat het allemaal samen 50 kilo was, zorgde dit voor wat vertraging.

Bij de uitgang werden we opgewacht door de directeur (Mr. Underhill), de onderdirecteur (Scott) en de vrouw van het secretariaat (Gulvira). Er zaten nog 4 andere nieuwe leerkrachten in het vliegtuig, allemaal uit Amerika.
De koffers werden in verschillende auto’s geladen en we konden naar onze appartementen gaan. Alle leerkrachten zitten verspreid over de stad, allemaal binnen een loopafstand van 30 minuten van de school. Ik woon nog geen 100 meter van de school!

In het complex zijn 5 appartementen. Ik zit op de vierde verdieping. Op de derde verdieping woont een Fillipijnse familie met twee kinderen. Op de tweede verdieping een Amerikaan die getrouwd is met een vrouw uit Kazachstan. Ze hebben ook twee kinderen. Op de eerste verdieping woont een familie met drie kinderen (waaronder een tweeling van twee maanden oud). Dan is er nog een bijgebouw waar de andere nieuwe leerkacht Kaily woont. Haar man komt over twee maanden ook naar hier.

Even een korte beschrijving van mijn appartement:
Het complex ligt achter een gesloten poort. Er is heel de dag een bewaker die de deuren opent. Hij woont ook in het complex en houdt alles in de gaten. Het is hier niet gevaarlijk, maar dit is gewoon standaard.
Ik heb een grote inkomhal. Aan de linkerkant is een woonkamer met een grote bank, een relaxstoel, een bureau, boekenkast, grote flatscreen televisie en een eettafel.
De volgende ruimte is de slaapkamer met een tweepersoonsbed, een kast, een stoel en een ladenkast.
In de badkamer staat een rond hoekbad, een wastafel en een toilet.
Aan de rechterkant vind je een ruime keuken met diepvriezer, magnetron, oven, koelkast en een eettafel.
Er is ook een groot terras met uizicht op de straat wat niet spectaculair is.
Vanuit de woonkamer heb ik een uitzicht op de Oeralrivier, waar aan de andere kant een stukje strand ligt. Vanmorgen waren hier al mensen aan het zwemmen.
Heel het appartement is uitgerust met airconditioning. Er komt twee tot drie keer per week een poetsvrouw die ook de was en de strijk gaat doen (je leest het goed!).
Verder heb ik kabeltelevisie, een telefoon en internet hier. Alleen het internet werkt nog niet. Ik weet niet of het aan de verbinding of aan mijn geweldige elektronische talenten ligt. Dit zullen we even in het midden laten…

Gisteren kregen we ook al een klein overlevingspakket voor de eerste dag: brood, kaas (waarschijnlijk schapenkaas ofzo), cornflakes, thee en water.

Na een eerste rustige maar warme nacht werden we vanmorgen om 11 uur opgehaald door Scott en zijn vrouw. We kregen eerst een rondleiding in de school. Die bestaat uit drie verschillende gebouwen. Naast onze school is een lokale Kazachse basisschool.

Na de rondleiding was het tijd voor een beetje sightseeing. De eerste stopplaats was de bank, waar we geld konden wisselen. De munteenheid is Tenge. Het zijn allemaal hele mooie gekleurde briefjes maar ik heb nog geen idee hoeveel het waard is. Carol had een mooie papiertje gemaakt met de wisselkoers van Tenge naar Dollar.

’s Middags zijn we met z’n allen gaan luchen. Daarna zijn we naar de markt gegaan om groenten, fruit en vlees te kopen. Hier heb ik mijn eerste twee Russische worden geleerd: skolka (hoeveel kost het?) en spasieba (dank u wel). Het was een markt waar alleen vrouwen hun producten verkochten. Ze stonden allemaal op bankje omdat ze anders niet boven hun kraam uit zouden komen. We kregen ook een rondleiding in één van de lokale supermarkten. Alles is in het Russisch!

Uiteindelijk konden we met alle aankopen weer terug rijden. Onderweg kwamen we een thermometer tegen die 50 graden aangaf!! Het is hier nu ontzettend warm en droog. Regenen doet het in de zomer niet en het koude weer begint pas in december.
Nog even een paar “wist-je-datjes” om dit eerste berichtje af te sluiten:

Wist je dat…
* je hier in Azie geen wc-papier door de wc mag spoelen?
* de afstand van Atyrau tot Almaty (in het westen) 4 uur vliegen of een treinreis van
60 uur is?
* ze in de winkel geen geld uit je hand aannemen maar een schaaltje gebruiken om
geld uit te wisselen. Er moet namelijk een bepaalde afstand blijven tussen de
mensen.

Nu nog even wat praktische informatie:
Ik ben bereikbaar via het volgende telefoonnummer:
007 8 (771) 112-03-89
Dit zou moeten werken. Als dit niet het geval is, vraag dan even of ik een sms wil sturen…

We kunnen zelf geen post ontvangen. Wel op het adres van de school:
QSI International School
163 Mamekuly St.
060002 Atyrau
Republic of Kazakhstan

Verder blijf ik bereikbaar via mail of facebook!

Ik ga nu proberen om dit verhaal op de website te zetten in de school. Er is blijkbaar een achteringang waardoor we in het gebouw kunnen. Misschien dat daar het internet wel werkt.

Groetjes uit het zonnige Atyrau….

Linda