Zwanger zijn in Ghana is nog niet zo veilig....

Good Morning everybody,

Kwaku is vorige week zondag naar huis gekomen. Ik ben de baby mee gaan halen in het ziekenhuis. Op de kamer lag ook een vrouw zonder baby. Toen ik sister Yaa vroeg waar de baby was, zei ze dat de baby gestorven was tijdens de geboorte. En deze vrouw ligt dan op dezelfde kamer met gelukkige moeders en hun baby's.

Zwanger zijn in Ghana is nog niet zo veilig. Vorige week zaterdag belde een auntie om te vertellen dat haar dochter gestorven was na de geboorte van haar kindje. Ze is doodgebloed na de bevalling. Blijkbaar komt dat hier vrij vaak voor. Dit omdat de medische voorzieningen hier niet zo goed zijn of omdat ze vaak te laat in het ziekenhuis komen. Ze hebben hier weinig ambulances. Als je naar het ziekenhuis gaat, moet je een taxi nemen. Als het druk is op de weg, ben je gewoon te laat.

Mijn gastmoeder vertelde me dat er tussen Adoubea en Boatemaa eigenlijk nog een ander kind was. Maar dit kindje is dood geboren.

De ouders laten het kind de eerste 8 dagen aan niemand zien. Ze geloven dat je dan ziektes kunt overbrengen of het kind kunt beheksen. Alleen mensen die heel close zijn, mogen de baby eerder zien. Na 8 dagen mag iedereen de baby zien.

Maandag ben ik nog eens gaan schilderen. Ik heb een nieuwe Afrikaanse techniek geleerd. De Afrikaanse naam is Asekuo. Je schildert op een stuk opgespannen leer (geitenvel) met een soort inkt dat gemaakt is van roestwater. Je kunt ook delen uit het leer wegsnijden, zodat je verschillende kleuren in je werk krijgt.

Een paar weken geleden schreef ik dat het hier ook kouder aan het worden is. Dit was maar van zeer korte duur... Het is nu niet normaal warm, zowel overdag als 's nachts. En dit weer is super vermoeiend.

Donderdag kwam de oma van een van de kinderen naar school. Ze kwam vragen wie teacher Linda was. Haar kleinzoon had gezegd dat hij bananen en pawpaw mee naar school wilde nemen voor teacher Linda. Dus ze kwam even kijken wie ik was.

Vrijdag ben ik met Salome naar de Akaafalls gegaan. Dit was meer een Akaa-straaltje dan een waterval. We zitten nu in de dry season en van de waterval wa dus niet veel meer te zien. Omdat de rotsen droog waren, konden we wel helemaal onder de rotsen door wandelen. 's Middags hebben we in een klein restaurantje wat gegeten. Dit was mijn eerste keer in een Afrikaans restaurant. We hebben fried rice met salade en een groot stuk kip gegeten. Voor Europese begrippen is dit een normaal stuk kip. Maar als je het vergelijkt met de kip in de stew, dan was dit een reuze kip.

Over kippen gesproken... een paar dagen geleden zat er weer een kip voor de deur. Deze kip had de nieuwe papa voor de mama gekocht. Het is hier blijkbaar d etraditie dat de man na een week een kip koopt voor zijn vrouw. Dit is een soort geboortegeschenk. De kip wordt meteen geslacht en gegeten.
Wel grappig: "Thanks that you gave birth to my son, here you have an okoko (chicken in twi)".

Gisteren was het de 1 week-viering van de overleden vrouw. Dit was in Accra. We zijn rond 6 uur vertrokken. Eerst hebben we een tro-tro naar Madina genomen. Diana zou ook naar Madina komen, maar het duurde heel lang voordat ze er was. Toen moesten we ook nog eens op Yaa wachten. Uiteindelijk konden we vertrekken.
Vanuit Madina namen we een tro-tro naar "ik-weet-niet-waar". Hierna weer een andere tro0tro. Toen moesten we eigenlijk nog een andere tro0tro nemen, maar gelukkig zagen we familie (met een auto!!). Het enige probleem was dat er al 3 mensen in de auto zaten. Er moesten er nog 5 bij! Maar in Ghana gaat dit allemaal. Eentje extra voorin en de rest achterin.
Ik zat heel "comfortabel" boven op iedereen, Diana zat tegen de deur geplet.
Dit was de meest oncomfortabele rit die ik in Ghana heb gemaakt. De weg was slecht en heel hobbelig. Ik heb de hele tijd ineengedoken gezeten, om maar niet met mijn hoofd tegen het dak te komen.

Bij het huis stond een tent en er was muziek. Iedereen was in een verdrietige stemming. Ze huilen hier heel uitbundig. Geen tranen, maar des te meer geluid. Het lijkt meer op schreeuwen dan huilen.
We kregen meteen eten toen we daar kwamen. We konden kiezen tussen rijst of banku (zeer moeilijke keuze...)We moesten het in de kleine keuken opeten. Het was dus eigenlijk een soort beurtrol.
's Middags heb ik geholpen met het maken van de stew. Ik heb ook palmwijn geproefd, dit smaakt meer naar sterke drank dan naar wijn. Je voelde het in ieder geval goed branden.

Dit was het nieuws van afgelopen week. Ga nog even naar de markt om plantains en cassava te kopen.
En vanmiddag gaan we riceballs met groundnutsoep maken, zodat ik dat ook van mijn lijstje kan halen...

Ik laat jullie weten of het lekker was.

Groetjes Linda