Het nieuwe jaar is begonnen...

Hallo allemaal!

Hopelijk hebben jullie allemaal een Afehyira Paa gehad, oftewel een vrolijke kerst.
We hadden kip met kerstmis. Een dag voor kerstmis zat er een kip voor de deur. De poten waren aan elkaar vast gebonden, dus dat betekent dat iemand hem pas had gekocht. Ze hebben hem meteen geslacht voor de volgende dag.

Kerstdag was niet zo speciaal. Je kon helemaal niet merken dat het een feestdag was. De meeste winkeltjes waren gewoon open. De meeste mensen deden gewoon dezelfde dingen als anders. Terwijl ik Sarpoma in "de store" aan het helpen was, waren ze in het huis een kerstmaaltijd aan het bereiden. Het nieuwe (en draagbare) gasstel werd naar buiten gedragen en alles werd daar klaargemaakt. Hoewel mijn gastmoeder zei dat ze met kerstmis niets speciaals zouden eten, was het toch een goede maaltijd. Mijn gastmoeder noemt dit "restauranteten".

Er werd een grote pan met olie op het vuur gezet om fried chicken te maken. We hadden ook fried rice (ze houden hier van olie. Sister Yaa had een salade gemaakt met cabbage, wortel, een soort komkommer, ei, ui en macaroni.
Alleen samen eten kennen ze niet. Ze eten hier niet voor de gezelligheid, maar om te overleven. 's Morgens wordt er eten gemaakt en als je honger hebt kun je eten uit de pan scheppen. Meestal gaan ze met hun bord ergens op de grond zitten. Mijn gastvader eet altijd alleen in een kamer. Als hij aan het eten is, komt niemand de kamer binnen. Dit was in het begin ook een van mijn grootste aanpassingen. Niet het warm water ofzo, maar het ongezellige eten.
Buiten het eten waren er geen tekens van kerstmis.

De volgende dag was het Boxingday, oftewel tweede kerstdag. Ook dit was geen echte feestdag. De mensen waren meer bezig met de tweede ronde van de elections op 28 december. De eerste keer (7 december) hadden ze niet het gewenste resultaat, dus er moest een nieuwe electionday komen. Het gaat tussen de twee grote partijen N.P.P en N.D.C. De ene partij is "moving forward" en de andere is "changing".

Het onderstaande is niet bestemd voor gevoelige lezers...

De volgende dag hebben ze een van de geiten geslacht. Ze kwamen met een geit naar de achterdeur. Ik had eerst niet door wat ze aan het doen waren. Ik dacht dat de geit daar wat mocht grazen. Toen kwamen ze met een groot mes om de kop van de geit er letterlijk af te hakken. Dit met de nodige geluiden van de geit.
Mijn honger was meteen over. de rest was kei blij, want ze zouden die dag fufu met geit eten. Volgens mij gebruiken ze ook de ingewanden van de geit om te eten. Ze gooien hier niets weg.
Zelfs de vissen worden met kop en al in de stew gebruikt. Ik heb al een paar keer iets onsmakelijks in mijn mond gehad, wat achteraf een vissenoog bleek te zijn. Daar moet je dan ook verder niet bij nadenken.

Gevoelige lezers kunnen vanaf hier weer verder lezen...

28 december was het dus weer electiondag. Ik ben die dag vroeg naar town vertrokken om naar de westkust te reizen. Nieuwjaar zou ik namelijk vieren op het strand. We waren in totaal met 9 personen. Ook deze keer was ik weer de enige niet Duits sprekende vrijwilliger. Maar het went.

Niuwjaar was beter dan kerstmis. Voor nieuwjaarsavond hadden ze een speciaal programma. Het begon eigenlijk 's middags al. Eerst was er een pingpong- en volleybalwedstrijd. Om 19 uur was er een buffet. Mijn eindejaarsmaaltijd was spaghetti met tomatensaus (alleen tomatensaus) en een chocoladefondue met banaan en ananas.
Rond 20 uur was er een voorstelling van Afrikaanse drum en dans. Hiervoor kwamen er mensen uit de village Akwidaa. Ze droegen traditionele kledij. Als ze dansen vertellen ze een verhaal. Omdat er geen licht was, werden de lampen van een auto als lichtbron gebruikt.
Hierna kon je wat drinken aan de bar (een omgebouwde vissersboot). Je moest wel iets bestellen voordat je dorst kreeg, want het duurde ontzettend lang voordat ze iets gemaakt hadden.
Toen was het wachten totdat het 24.00 uur was. De laatste 10 seconden hebben we met z'n allen afgeteld.
Sommigen hadden sterretjes bij en er was ook wat vuurwerk op het strand. Daarna werd er een groot kampvuur gemaakt. Ook hier waren weer een paar Afrikanen die op hun drum speelden.

Nog even een leuk weetje tussendoor: We zijn met 17 vrijwilligers naar Ghana gekomen. Dit wel uit verschillende landen. Ondertussen zijn er al 9 terug naar huis gegaan. Dit omdat ze problemen hadden met de o zo goede organisatie van AFS Ghana.

De eerste dag van het nieuwe jaar was hier zonder kou, geen sneeuw... maar nog steeds lekker veel zon. Normaal is op 1 januari de bekende nieuwjaarsduik. Wij hebben die ook kunnen nemen, alleen stonden wij niet te bibberen van de kou toe we uit het water kwamen.

Vrijdag ben ik weer richting Koforidua gegaan. Maandag begint de school weer, dus ik wilde de zaterdag vrij houden om te wassen. En de zondag om nog wat uit te rusten.

Vrijdagavond kwam Amett vragen of ik de volgende dag mee naar de Volta Region wilde gaan. Hij moest hier naar een begrafenis en wilde daarna nog wat dingen gaan bezoeken. Eerst had ik niet zoveel zin om mee te gaan, maar dit was het enige deel van Ghana dat ik nog niet gezien had (op het uiterste Noorden na). Ik ben dus toch maar meegegaan, met het idee om mijn kleren zondag te wassen...

We zijn eerst even naar de begrafenis gegaan. Er was geen kerkdienst, zoals bij de vorige begrafenis. De begrafenis was wel weer op een groot veld. In het midden stond een partytent met de kist. Hierin lag de man opgebaard. Eerst kon je afscheid gaan nemen. Daarna werd er muziek gespeeld en de mensen stonden gewoon rond de open kist te dansen. Ze tilden de man ook gewoon op om hem goed te leggen. de begrafenissen hier vallen echt onder teveel informatie. Dit verschilt echt zoveel van onze cultuur. Elke keer word ik verrast door nieuwe rare dingen.
Ik weet niet of ik dit al eerder geschreven heb, maar mijn gastmoeder kwam laatst ook terug van een begrafenis met een raar verhaal. De man lag niet opgebaard in een kist, maar zat gewoon op een stoel. Hij droeg traditionele kledij. Zijn beste vriend droeg dezelfde kleren en zat naast hem. Ongelofelijk gewoon.

Gisteren was het officiele resultaat van de elections bekend. De N.D.C. heeft gewonnen. In de Volta Region zijn de meeste mensen voor de N.D.C., dus er was een groot feest. Overal waren blije en uitbundige mensen. Het symbool van de N.P.P is een olifant en van de N.D.C een paraplu. Sommige N.D.C'ers hadden uit hout een olifant gesneden. Deze stopten ze in een kist en gingen ze letterlijk begraven. Op de kist stond: "N.P.P., rest in peace".

We zijn naar Kpando gereden om naar de Lake Volta te kijken. Kpando ligt namelijk aan de ricier. Ze waren daar een vissersboot aan het schilderen en ik heb even meegeholpen. Binnenkort vaart er op de Lake Volta dus een boot waarop mijn penseelstreken staan.

Op de terugweg zijn we in Akosombo naar de dam gaan kijken. Deze kon je vanaf een of ander hotel goed zien. Maar bij het hotel was net een bruiloft aan de gang. Toen ze mij zagen, wilden ze allemaal op de foto. Er is een hele reportage met de familie gemaakt. Ze waren gewoon aan het vechten om wie het eerste op de foto mocht. Uiteindelijk (een half uur en vele foto's later) ben ik kunnen vluchten.

Toen ik terug kwam zei Diana dat ik de volgende dag eerst uit kon slapen en dan mijn kleren kon wassen. Van dat kleren wassen is niet veel gekomen, want Diana had dit al gedaan!! Dit was als verrassing zodat ik de volgende dag een rustdag had. Zelfs mijn tas had ze gewassen.

Het is nog steeds "full house" in Koforidua. Er komen allemaal familieleden op bezoek die blijven eten en slapen. We slapen omdertussen met 5 op een kamer. Diana, Rachael, ik, auntie liesbet (die uit Osu - Accra) een een nichtje uit Akim Manso.
Volgens mij is het motto van mijn gastmoeder: "hoe meer zielen, hoe meer vreugd". Iedereen kan blijven eten en slapen. Dat maakt allemaal niets uit. Dit bewijst maar weer dat de Ghanezen dus echt wel gastvrij zijn.

Dit was mijn kerst- en nieuwjaarsverhaal. Morgen begint de school weer. Maar dit is voor mij ook niet meer zo lang.

Tot de volgende keer!

Groetjes Linda