Reis naar het Noorden deel 2

Toen we in Tamale arriveerden was het al avond. We zijn naar ons hotel gegaan en hebben nog iets gedronken.

Het eerste wat we de volgende dag gedaan hebben, is gekeken of er vervoer was van Tamale naar Larabanga. We konden een vroege STC-bus nemen of eentje om half 2 in de namiddag. We hebben een kaartje gekocht voor de STC-bus om half 2, zo hadden we nog tijd om in Tamale rond te lopen.
Tamale is een drukke stad met veel motors en bromfietsen. Het verkeer is er heel hectisch.
We wilden de souveniermarket bezoeken, maar niemand kon ons vertellen waar deze was. We hebben een hele wandeling door Tamale gemaakt. Toen vertelde iemand ons dat de souveniermarket het National Cultural Center was. Omdat het ver was (en onze bus niet zou wachten), hebben we een taxi genomen. Toen we bij het National Cultural Center kwamen, bleek dit helemaal niet ver van ons hotel te zijn. We hadden dus helemaal voor niets een Tamale-walk gedaan. Het center was niet zo groot. Er waren een paar kleine shops met maskers, tassen, slippers en andere dingen van hout en leer.
Om 12 uur waren we weer terug bij het busstation. We hebben maar tot half 4 gewacht en toen kwam de bus eindelijk. Het was een grote bus met aan elke kant 3 zitplaatsen. Ze hadden meer tickets verkocht dan er zitplaatsen waren. Er moesten dus heel veel mensen in het gangpad staan. Dit was echt verre van comfortabel voor deze mensen, aangezien de weg zeer slecht was.
Ik had een kamer geboekt in het Salia Brother's guesthouse. Onderweg moest ik de man van het guesthouse bellen. Hij zou ons van de bus komen halen omdat we laat arriveerden. Het guesthouse was in het huis van de tweelingbroers. Ze hebben een paar kamers voor gasten. Als het warm is kun je ook op het dak slapen. Een houten boomstam is ongetoverd als trap en je matras wordt dan gewoon naar het dak gebracht.
Het leek ons wel leuk om onder de volle maan te slapen, dus hebben we onze kamer alleen gebruikt als opslagplaats voor onze tassen. We hadden van de Salia Brother's wat dekens gekregen, want 's nachts koelt het wel af. Een muggennet hadden we niet nodig ?!!!. In het Noorden zijn niet veel muggen, alleen veel vliegen. Ik heb niet 1 muggenbult overgehouden aan dit nachtelijke avontuur. Het einige vervelende was de veel lawaai makende haan en de nog meer lawaai makende moslim die al erg vroeg door zijn luidspreker begon te roepen.

Zaterdag rond 6 uur heeft een van de broers ons met de auto naar het Mole Park gebracht. Daar zou om 7 uur een safaritocht beginnen. In totaal waren we met ongeveer 125 personen. De groep werd in twee gesplitst. We zijn met 8 personen en een ranger op zoek gegaan naar olifanten. Niet in een jeep zoals in de meeste parken, maar gewoon te voet.
In het begin hebben we veel wilde everzwijnen gezien. Ze lijken niet zo wild, maar het blijven toch wilde beesten. Er waren heel veel antilopen en dieren van dat soort. We hebben een paar bavianen gezien. De green monkey was ook aanwezig, al liet deze zich niet zo gemakkelijk fotograferen.
Bij een waterpoel hebben we ten slotte ook twee grote Afrikaanse olifanten gezien. Eerst konden we ze alleen van een kant zien. Daarna zijn we omgelopen naar een punt waar je ze van heel dichtbij kon zien. Op dit moment heb ik ook de superzoom op mijn fototoestel ontdekt. Ik heb dus zeer goede foto's van de olifanten kunnen maken.
Op de terugweg hebben we ook nog wat krokodillen in het water gezien.
Rond half 10 waren we weer terug bij het vertrektpunt. We hadden brood bij en de vrouw van het Mole Park heeft een heerlijke omelet voor ons gebakken. We hebben daar nog wat zitten praten met de andere leden van onze groep. Er waren een jongen en meisje uit Ghana en een jongen uit Amerika die een wereldreis aan het maken was. Ze vonden het Mole Park toch niet zo'n goede verblijfplaats en zijn dus met ons naar de Salia Brother's gegaan. Met z'n allen gezellig op het dak.

In Larabanga hebben we ook de moskee bezocht. Het is (zoals ze zeggen) de oudste moskee van Ghana. In het dorp was ook een heilige steen, waardoor de weg helemaal verlegd is. Ze wilden een rechte weg maken. Maar omdat de bewoners van het dorp dit niet wilden, gingen ze 's nachts elke keer een grote steen neerleggen op de plaats waar ze de weg aan het leggen waren. Deze steen was er elke keer, dus een of ander verhaal zegt dat dit iets met bovennatuurlijke krachten te maken heeft. Daarom hebben ze de weg maar rond de steen gemaakt. Een van de brother's heeft ons hier mee naartoe genomen. Hij zei dat we gerust foto's mochten maken en erop gaan zitten enzo. Alleen zijn oudere oom die ook kwam kijken, was hier niet zo blij mee. Voor de oudere generatie is deze steen dus nog iets meer heilig dan voor de jongere generatie.

Zondag zijn we met de STC-bus van half 5 in de ochtend naar de Damango-junction vertrokken. Normaal gezien wachten hier tro-tro's op deze bus omdat er altijd mensen zijn die naar kumasi gaan. Omdat de bus onderweg een lekke band had, waren we dus 1,5 uur te laat bij de Damago-junction. Dit betekende dat er dus helemaal geen tro-tro's naar Kumasi meer waren. We hebben maar iets gedaan dat volgend AFS verboden is: liften. Maar AFS geeft niets om ons, dus wij ook niet om AFS. En we hadden een grote sterke jongen bij. We konden tot Kumasi meerijden met een man en vrouw die van Tamale naar Accra reden. Hun dochter had 8 jaar in Amerika gewoond en zou de volgende dag naar huis komen. Deze rit was erg comfortabel. We hadden een goede auto, muziek en genoeg beenruimte. Het was geen probleem om onderweg even te stoppen voor een plaspauze en zelfs niet om wat foto's te maken.
Ik denk dat ze een feestje wilden organiseren voor hun dochter, want bij elke markt moesten we stoppen omdat de vrouw iets wilde kopen. In de kofferbak stond een mand met vogels, die zouden ook gebruikt worden om op te eten. We zijn een keer moeten stoppen om voer voor de vogels te kopen. Ze hebben ons in Kumasi bij het tro-tro station afgezet. We hebben de man en de vrouw net zoveel geld gegeven als we normaal kwijt waren met de tro-tro. Het waren echt vriendelijke mensen.

Hierna hebben we meteen een tro-tro naar Takoradi genomen. Dit zou nog eens een rit van uur zijn. Met de nodige stops hebben we er 6 uur over gedaan. Vanuit Takoradi hebben we een tro-tro genomen naar een of andere junction. Ten slotte heeft een taxi ons bij de Green Turtle Lodge afgezet. En toen was het 22.00 uur. Dat betekent dat de reis vanuit het Noorden tot zowat het Zuidelijkste puntje van Ghana ons 17 uur heeft gekost. Dit was een beetje te lang. Maar nu waren we aan het strand en de volgende dagen konden we uitrusten.

Het eerste wat ik maandag gedaan heb, is mijn kleren gewassen. Die zagen mega bruin en zwart van al het zand uit het Noorden. Onszelf hebben we in de zee gewassen. De laatste dagen was het relaxen aan het strand met een goede cocktail (voor 1 euro).
We hebben in een tent op het strand geslapen. We hadden dus niet alleen zand rondom, maar ook in onze tent. In het Zuiden zitten wel heel veel muggen en nu heb ik dus genoeg beten voor zowel de tijd in het Noorden als in het Zuiden.

Gisteren zijn we weer terug naar Koforidua gereden.

Vanmorgen ben ik eerst even snel naar school gegaan omdat we beloofd hadden om Kerstman te spelen. Blijkbaar hadden ze dit zelf al gedaan, dus zijn we maar weer vertrokken. Morgen gaan we wel terug, want dan is het de hele dag feest. Alle kinderen hebben koekjes en drinken mee naar school gebracht voor het kerstfeestje. Ik weet niet wie dit allemaal moet gaan opeten, want er is wel genoeg voor alle mensen uit town. Er worden ook spelletjes gespeeld, dus dat wordt best wel gezellig.
Dit was het voorlopig weer. Lang verhaal ineens, maar onze low-budgethotels hadden geen internet.

Verder wens ik jullie allemaal een heel goede kerst en alvast een gelukkig nieuwjaar!!!!

Groetjes Linda