Reis naar het Noorden deel 1

Hallo allemaal!

Hier weer een berichtje van mij.
Mijn kerstvakantie is vorige week maandag al begonnen... We hebben tot gisteren namelijk een kleine reis door Ghana gemaakt.

Vorige week maandag ben ik met al mijn bezittingen naar town vertrokken. Ik ben geen goede backpacker, want mijn tas was veel te zwaar. We zijn eerst naar Kumasi gereden waar we een tro-tro naar Wenchi moesten zoeken. Kumasi is heel druk en we werden van het ene station naar het andere gestuurd. Uiteindelijk hadden we dan toch de tro-tro gevonden die naar Wenchi reed. Wenchi is een groot uitgevallen village met... niets. Ze zijn er wel heel vriendelijk. Er zijn maar 2 hotels in heel Wenchi, dus we hadden ons hotel heel snel gevonden. Het enige eten dat je hier kon kopen was op de martkt. We hebben bij een kraampje wat fried yam gekocht en op de markt wat tomaten. Dit was ons avondeten. Gelukkig hadden we een tafeltje in onze kamer, want in Ghana is het niet de gewoonte dat je op straat eet. Als bord hebben we een plastic zakje gebruikt.

Dinsdag zijn we vroeg opgestaan om naar het Bui-park te gaan. Dit is een niet zo toeristisch park vlakbij de grens met de ivoorkust. De enige manier om het Bui-park te bereiken is vanuit Wenchi. Een 3 uur durende rit over een zandweg. Rondom Bui liggen een paar kleine dorpjes, waar ook niet veel is. Onze tro-tro werd dus volgeladen met zakken rijst en brood. We zaten bijna op elkaar en dan nog eens al dat eten in de kofferbak (die niet meer dicht ging). Het was een wonder dat we nog konden rijden. Onderweg zijn we een keer aangehouden door de politie, maar de chauffeur heeft hem wat geld gegeven en toen was alles in orde.
In het Bui-park werden we heel goed ontvangen. We werden meteen naar ons guesthouse gebracht. Een heel grote kamer, maar er was geen water of elektriciteit.
Diezelfde dag hebben we nog een kanotocht gedaan om op zoek te gaan naar hippo's (nijlpaarden). De ranger kwam ons in het Bui-park ophalen. Hij had een groot geweer bij (voor alle veiligheid).We moesten eerst 4 km wandelen naar het dorpje waar de kanotrip zou beginnen. Dit was een weg met alleen maar zand en stenen. Net voordat we in het dorpje waren heb ik een smak tegen de grond gemaakt. Het resultaat was een geschaafd been en een bloedende knie. Aangezien mijn ehbo-kit in het guesthouse was (wat niet zo slim is), heb ik mijn zakdoek maar als verband gebruikt en zijn we verder gegaan. In het dorpje wilde de ranger ons eerst voorstellen aan heel zijn familie en vrienden. Wat ongeveer heel het dorp is. Daarna kon onze trip beginnen. We hadden ieder een eigen kano met twee bestuurders. Dit was wel nodig met de hevige stroming van de Black Volta (rivier). Soms hadden de twee bestuurders nog moeite om de kano recht te houden.
Na ongeveer 2 uur kwamen we op een plaats waar hippo's waren. Eerst waren de hippo's dichter bij het dorp. Nu zijn de chinezen een brug aan het bouwen en daarom gaan de hippo's steeds verder weg. Maar.... we hebben ze gezien. En van redelijk dichtbij. Het was gevaarlijk om nog dichterbij te komen, want nijlpaarden zijn niet echt tamme dieren. Verder hebben we onderweg nog wat slangen gezien, die de kanovaarder met een stok weg moest slaan. En een tijgervis, die blijkbaar net zo'n grote tanden heeft als een hond.
De terugweg ging iets sneller, omdat we toen de stroming mee hadden. Zes uur later waren we weer in het Bui-park, net toen het donker begon te worden.

De volgende dag zijn we rond 4 uur opgestaan. De enige tro-tro die terug zou gaan naar Wenchi, vertrok om half 5. De man van het park heeft ons met een grote zaklamp naar de plaats gebracht waar de tro-tro zou komen. Alleen die dag kwam de tro-tro op een andere plaats. Maar we hebben hem nog net kunnen tegenhouden. Vanuit het Bui-park zijn we terug naar wenchi gereden en daarna meteen naar Techiman. Techiman is groter dan Wenchi en er is meer te zien. Hier hadden we afgesproken met Janina en haar vriend om samen verder te reizen. Sara en ik hebben ondertussen maar wat sightseeing gedaan in Techiman. We hebben daar mama Afrika ontmoet, een vrouw die een juwelenwinkeltje heeft.
Toen kregen we telefoon van Janina dat ze nog steeds in Kumasi aan het wachten waren tot de tro-tro zou vertrekken. Sara en ik zijn dan maar naar Nkoranza gereden, waar we zouden overnachten.
In Nkoranza is er de "Hand in Hand community". Dit is een weeshuis voor gehandicapte kinderen, dat van een Nederlands echtpaar is. De kinderen wonen daar in een echt paradijs. Ze hebben ook een aantal huisjes ingericht als guesthouses. In het dorpje (want dat is het eigenlijk) is een soort kinderboerderij en werkplaatsen waar de kinderen en ook ouderen allemaal dingen maken. Er is ook een winkeltje waar je de dingen van de kinderen kunt kopen.
In elke kamer ligt een boek met de biografie van de kinderen. Sommige kinderen zijn daar op een verschrikkelijke manier terecht gekomen. Sommige zijn achtergelaten in het bos of 's nachts gevonden op straat. Gelukkig hebben ze nu wel een goede thuis in de community.

We zijn hier 1 nacht gebleven en de volgende dag zijn we naar de Monkey Sanctury gereden. Toen we in de tro-tro zaten te wachten zei Sara ineens: "He Linda, je belt mij". Het was niet Linda die belde, maar iemand van de Hand in hand community die mijn gsm onder mijn kussen had gevonden. Ik heb snel een taxi genomen om mijn gsm te gaan halen. onderweg heb ik de taxichauffeur wel 4 keer moeten zeggen dat ik zijn telefoonnummer niet nodig had en dat hij gewoon naar de Community moest rijden en terug.
Toen ik terug kwam was de rest nog steeds in de tro-tro aan het wachten.
In de Monkey Sanctury hebben we een wandeling gemaakt. De apen kwamen gewoon tussen de bomen vandaan. We hadden wat pinda's meegenomen. Die kwamen ze gewoon uit je hand eten. Midden in het bos was er zelfs een apenbegraafplaats.
Er was geen tro-tro terug naar Nkoranza. We hebben een kleine taxi genomen. Dit was een dropping en er waren nog twee mannen die naar Nkoranza gingen. Het resultaat was 2 voorin + chauffeur, 4 op de achterbank en 1 (plotseling zat hij daar) man in de kofferbak, samen met onze koffers. Dit was een van de minder comfortabele taxiritten. We hebben van Nkoranza een taxi naar Techiman genomen. Hier vertrok er een tro-tro naar Tamale. We zijn niet naar de Kintampowatervallen gegaan, omdat dit te ver uit de richting was.
Onderweg naar Tamale hebben we toch watervallen gezien. Het begon ineens te regenen en onze tro-tro was zo lek als een zeef. Langs alle kanten kwam er water binnen.
Hoe verder je naar het Noorden gaat, des te droger alles wordt. Het laatste stuk van de weg was alleen maar savanne. Als je langs de kant keek, zag je allemaal kleine brandjes. Deze zijn waarschijnlijk door de mensen zelf gemaakt, om de wilde dieren weg te houden van de huizen. De huizen/hutjes zijn ook in een ronde gebouwd en meestal met elkaar verbonden door een muur.