Update van mijn dagelijkse bezigheden...

Update van mijn dagelijkse bezigheden:

De eerste schooldagen zijn alweer voorbij…

Afgelopen donderdag is het nieuwe schooljaar begonnen, spannend!

Er zitten kinderen uit meer dan 25 landen op de school, waaronder dus een groot deel schattige mokka’s! De bedrijven hebben allemaal andere vakanties, dus in sommige klassen waren er nog maar 2 of 3 leerlingen. Eigenlijk kunnen kinderen heel het jaar instromen. Maar de meeste leerlingen zullen komende week of volgende week wel starten.

Er wordt van ons verwacht dat we flexibel zijn! Er kunnen wekelijks of zelfs dagelijks veranderingen zijn. Zo is mijn lessenpakket ondertussen ook al enorm uitgebreid. Toen ik vorige week hoorde dat ze nog een tekenleerkracht zochten, heb ik me spontaan aangeboden. Ik mag nu tekenles geven aan alle 5-, 6- en 7-jarigen.

Engelse lessen zaten sowieso al in mijn takenpakket. Het was alleen nog de vraag welke leeftijd en welke uren. De nieuwe leerlingen (die een andere moedertaal dan Engels hebben) worden getest. Als hun Engels niet goed genoeg is om de lessen te kunnen volgen, krijgen ze een speciaal programma. Dit heet Intensive English: tijdens deze lessen zitten de leerlingen in kleine groepjes of alleen in de klas en wordt er meer aandacht besteed aan hun taal.

Vanmorgen lag er een briefje in mijn postvakje dat ik dus 4 kinderen heb voor mijn klassen Intensive Engish vanaf VANDAAG… Surprice surprice! Nadat ik vijf keer het woord flexibel in mijn hoofd had herhaald, was ik er bijna helemaal klaar voor om meteen onvoorbereid te beginnen aan mijn Engelse lessen.

De kinderen zijn:
Kirey, een jongetje van 6 uit Rusland of Kazachstan,
Olimpia, een meisje van 6 uit Italie,
Juan Carlos, een jongen van 10 uit Guatemale,
en Nathan, een jongen van 8 uit Frankrijk.

Er werd ook nog even gezegd dat Kirey helemaal geen Engels spreekt… Vandaag heb ik alleen Kirey gezien. Hij zat vanmorgen al bij mij in de klas tijdens de tekenles en het viel me inderdaad op dat hij alleen maar “yes” en “no” zegt. Hij ziet er in ieder geval lief uit, dus dat komt wel goed.

Vanmiddag was het “meet the teacher”-tijd. De ouders konden naar de school komen om de leerkrachten te ontmoeten. Ik heb twee Nederlandse families gezien. Onder andere de man die meewerkt aan het oprichten van de Nederlandse lessen. Na al het mailen, konden we elkaar dan nu ontmoeten. De ouders straalden gewoon omdat hun kinderen eindelijk Nederlandse lessen zouden krijgen. Ze waren enorm vriendelijk en behulpzaam. De moeders wilden al komen helpen als leesouder en ik mocht hen altijd bellen als er iets was. Zowel op educatief vlak als privé.

Het is echt geweldig om het schooljaar zo te kunnen starten. Geen ouders die je niet serieus nemen en geen directie die alles toestaat wat de kinderen doen om zo het leerlingenaantal maar hoog te houden. Dit is gewoon lesgeven waarbij het wordt gewaardeerd wat je doet en waarbij iedereen respect heeft voor elkaar. Heerlijk!

Woensdag hebben we een vergadering om te kijken hoe ver het staat met het oprichtingsplan. De boeken kunnen blijkbaar via Shell heel snel naar hier gebracht worden. Waarschijnlijk starten dan volgende week ook de lessen Nederlandse Taal en Cultuur. We zijn trouwens de eerste QSI-school die lessen Nederlands aanbiedt.

Ik ben lid geworden van de Zumbaclub van de school. Dit klinkt heel professioneel. Eigenlijk is het gewoon een groepje leerkrachten die elke dinsdag en donderdag na school Zumba gaat doen. Dit is in de sportzaal van de school. Er hangt een groot scherm en er wordt een Zumba-dvd opgezet. Ik had de dvd nog nooit gezien, dus voor mij was het wel leuk. Er zijn andere leerkrachten die vorig jaar al een heel jaar met deze dvd hebben gesport.

Vrijdag zijn we na school met een aantal boodschappen gaan doen. Joshua (zie eerdere beschrijving) had zoveel gekocht dat ik hem moest helpen dragen. Hij woont in een appartement dat ongeveer 20 minuten van de school ligt (loopafstand). Dit gebouw staat op de rand van het ontwikkelde gedeelte van de stad. Als je bij hem uit het raam kijkt, dan zie je gewoon vervallen huizen en armoede. Het was eigenlijk best confronterend om in een kei groot appartement te staan en uit te kijken op armoede. Ik zou er niet graag wonen want ik zou me elke keer schuldig voelen als ik uit het raam keek. Als je nog wat verder kijkt, houdt de stad op en zie je alleen maar zanderige `woestijn`. Het lijkt wel of deze stad gewoon op dit stukje aarde is neergevallen.

Je moet ook echt met de trein of zelfs het vliegtuig naar andere gedeeltes van het land gaan. Van hier tot de andere kant van het land is net zover als van hier naar huis. In oktober gaan we met de leerkrachten een schooluitstap doen naar het oosten van het land, 4 uur vliegen... We hebben daar een bijeenkomt met alle andere QSI scholen hier in de omringende landen.

Zaterdagmorgen waren we allemaal uitgenodigd bij de onderdirecteur voor een pancakebreakfast. Alle familieleden mochten meekomen, dus het was een gezellige boel!

’s Avonds was het housewarmingparty in mijn appartement. Het terras kwam goed van pas! Door het warme weer hebben we nog lang buiten kunnen zitten. Op een gegeven moment waren er een paar oudere leerkrachten die als grap onder stonden te roepen dat ze zo geen lessen konden voorbereiden… (op een zaterdagavond!). Ze zijn toen maar een paar verdiepingen hoger gekomen om mee te doen.

En zondag was het rustdag!

Morgen is het hier trouwens feestdag, dus dan heb ik weer een vrije dag. Dan staat er een uitstapje naar de markt aan de rand van de stad op het programma. Ongeveer daar waar de stad ophoudt en de woestijn begint…

Heb even geen “wist-je-datjes” meer, dus dit was het dan!

Jullie worden op de hoogte gehouden van de ontwikkelingen van het leerplan en de boeken.

Groetjes uit het nog steeds aangenaam warme Atyrau!

Linda