Crash II

Hallo,

Hier weer een berichtje van mij. Sinds de vorige keer zijn er weer een aantal dingen gebeurd...

Op school schrijven ze alle exercises met de hand. Dit betekent dus dat je alle oefeningen 30 keer moet schrijven als je 30 kinderen in je klas hebt. Dit schrijven werd een steeds groter probleem op school. De headmaster blijft maar oefeningen bedenken en de leerkrachten hebben geen tijd om ze te schrijven. We hebben sowieso al geen pauzes.
Nu is er een nieuwe headmaster bijgekomen. Dit is een oude man die eigenlijk al lang met pensioen had moeten gaan. Die heeft vorige week van half 9 tot half 2 zitten schrijven....

Toen ben ik naar de headmaster gegaan en heb hem gezegd dat het zo niet meer werkt. Ze kunnen beter een exercise-book maken en dat aan het begin van het schooljaar verkopen, net zoals de andere boeken. Hij vond dit wel een goed idee. Dus toen moest ik alleen de directeur nog overtuigen. Dat ging ook toen ik haar vertelde dat er zo meer tijd zou zijn voor de kinderen en dat ze het boek zelfs naar andere scholen kan sturen.
Nu ben ik dus een exercisebook aan het ontwerpen. Mijn laatste grote opdracht in de school. De leerkrachten zijn heel blij, want met dit boek zal hun een hoop werk besparen.

Afgelopen vrijdag ben ik niet naar school gegaan. Ik had eerst een vrije dag gevraagd (die achteraf niet nodig was). Maar ik heb hem toch gehouden. Ik had met Diana afgesproken dat ik naar Osu zou komen afgelopen weekend.
Ik had tijd genoeg, dus heb ik eerst mijn kleren gewassen. Dit kan in Ghana zeer gevaarlijk zijn. Ik zat namelijk naast de waterput, onder een orangeboom. Nu kwamen er tijdens het wassen een aantal oranges naar beneden!!

Daarna heb ik een tro-tro naar Accra genomen. Onderweg zie je weer allerlei grappige dingen, zoals twee mannen die een fiets proberen te vervoeren op een brommer. Helaas zie je ook veel minder grappige dingen, zoals omgevallen vrachtwagens en uitgebrande auto's. Dat is het verkeer in Ghana...

Toen ik in Osu kwam, werd ik meteen verwelkomt door een heleboel kinderen.

Zaterdag wilde ik naar het National Cultural Center gaan. Diana moest voor een of andere kerkmeeting naar Madina. Er was dus een probleem. Als we eerst naar het Cultural Center zouden gaan, dan was Diana te laat voor haar meeting. Als we eerst naar Madina gingen, dan waren we te laat voor het Cultural Center. Diana is alleen naar Madina gegaan en ik ben met een dochter van een van haar collega's naar het Center gegaan. Het is namelijk niet verstandig om als "obruni" daar alleen naartoe te gaan. Kwestie van toch nog een beetje bewegingsruimte te hebben.

Na het Center hebben we in een chopbar wat gegeten en daarna zijn we op zoek gegaan naar een bookstore. Diana moest namelijk wat schriften hebben. We moesten hiervoor over de drukke markt lopen. Er waren natuurlijk weer heel veel mensen die hun dingen aan mij wilde verkopen. Een jongen hield zijn cd's vlak voor mijn neus. Ik keek weg.... en toen stapte ik in een diepe open rioolput. Het was zo'n put waar normaal een rooster boven zit, maar dit was weg. Heel mijn linkerbeen zat in de put. Mijn rechterbeen lag ergens langs de put. Gelukkig was de put heel diep, en was het afval nog diep onder mij. Ze hebben me er wel uit moeten helpen, want alleen kon ik niet opstaan. Het resultaat is een gekneusd linkerbeen (dat nu al geweldig blauw en paars ziet) en een geschaafd rechterbeen met een gekneusde teen. - Leuk uitstapje in Accra -.
We zijn via het strand terug gewandeld. Daar kon ik mijn benen wassen.

In Accra ben ik naar een Europese supermarkt gegaan. Dat is gewoon een paradijs!! Je ziet hier veel dingen die ze ook bij ons hebben. Alleen de meeste dingen zijn 3x zo duur. Ik heb een bruin brood gekocht en "la vache qui rit" met zalmsmaak. Vanmorgen had ik dus een fantastisch ontbijt!!

Gisteren namiddag ben ik weer terug gegaan naar Koforidua. Ik moest natuurlijk eerst in Osu blijven eten. Het was fufu met groundnutsoep. Met deze soep is fufu best lekker. Beter dan met de spicey soep met geit.

In de tro-tro zat ik naast een jongen die een heleboel tassen had. Ik heb een paar tassen onder mijn stoel gezet, ik heb toch plaats genoeg met mijn korte benen. De meeste lange Afrikaanse mensen zitten helemaal dubbelgevouwen in een tro-tro. In Koforidua moesten we op dezelfde plaats uitstappen. Toen ik al in de tro-tro zat voor de Two Streams, klopte er ineens iemand op het raam. Het was die jongen. Hij was me helemaal gevolgd om me te bedanken. En als ik mijn nummer gaf, zou hij de volgende dag bellen om me nog eens te bedanken. Ik heb hem gezegd dat het heel graag gedaan was, maar dat het zo wel goed was.

In het huis stond ook alweer een rij kinderen klaar om me luidruchtig te verwelkomen. Gospel, Adwoa en Kwame doen altijd net alsof ze me een jaar niet gezien hebben. Wel leuk dat ze zo blij zijn om "sister Linda" te zien.

Gisteren was er ook een programma over kinderarbeid op de televisie. Dat komt in Ghana dus ook nog steeds voor. Ze willen dat dit verdwijnt. De meeste kinderen verkopen zakjes water of biscuits op de markt. De kinderen zijn hier ook leerplichtig, maar dit negeren ze vooral in de villages. Het probleem is dat er op sommige plaatsen een ochtendschool en een namiddagschool is. De kinderen zijn dus niet de hele dag op school en hebben de rest van de dag dus tijd om dingen te verkopen. Het is wel goed dat ze hier iets aan willen doen.

Dit was voorlopig weer al het nieuws uit Ghana.

Ik hou jullie verder op de hoogte...


Groetjes Linda