Funeral

Afgelopen weekend was het dan zover, we zijn naar een begrafenis gegaan. Een begrafenis in Ghana is een beetje anders dan een begrafenis bij ons. Een groot verschil is dat de persoon pas na een aantal maanden begraven wordt, zo heeft de familie genoeg tijd om de begrafenis voor te bereiden. En dat is ook wel nodig, zoals je hieronder kunt lezen. De vrouw (zus van mijn gastmoeder) is in augustus gestorven. Nu heb ik al een Afrikaans verlovingsfeest, bruiloft, kinderfeestje en een begrafenis meegemaakt.
Vrijdagmiddag ben ik met mijn gastmoeder en -zus (Diana) naar Akim Odo gegaan. Dit was ongeveer 2 uur rijden. We kwamen 's avonds aan bij het huis van de familie. Die waren een beetje rijker dan mijn familie: twee auto's voor de deur en een echte badkamer met bad. We werden heel vriendelijk onthaald en kregen meteen eten.
Zaterdagmorgen zijn we heel vroeg opgestaan. Om half 5 moesten ze voor de eerste keer naar de begrafenis. Ze zijn mij om 6 uur komen halen.De vrouw lag opgebaard in een kamer en ze wilde dat ik mee ging kijken. Het leek me een verschrikkelijk idee om iemand te zien die bijna drie maanden in een diepvries heeft gelegen, maar het viel mee. In de kamer stond een bed en de vrouw had een mooie witte jurk aan. De kamer was versierd met nepbloemen en foto's van de vrouw.
Mijn gastzus wilde dat ik foto's maakte van alles, al vond ik dit wel een beetje raar. Maar zelf maken ze ook foto's van alles. Er loopt heel de tijd een fotograaf rond met een fototoestel en videocamera. Achter de fotograaf loopt iemand met een grote lamp, anders zijn er alleen maar zwarte schimmen op de foto te zien.
Hierna zijn we terug gegaan naar het huis om wat te ontbijten.
Na het ontbijt was het tijd voor een mis in de kerk. Iedereen was in het zwart gekleed. De vrouwen droegen een zwarte jurk, gemaakt van Afrikaans stof. De mannen waren ook in het zwart, ze droegen een soort drapering.
In de kerk hing een groot scherm, waarop foto's van de vrouw werden getoond. Er was ook een boekje gemaakt met teksten en foto's. Iedereen van de familie droeg een soort medaille met een foto van de vrouw en een korte tekst. Ik heb ook een medaille gekregen. En ik droeg trouwens ook een zwarte jurk, geleend van mijn gastzus en op maat gemaakt door de naaister in het huis. Altijd gemakkelijk als er veel mensen in je huis leven.
In de kerk werd er veel gezongen. Naast het altaar stonden een paar zangeressen en jongens met een Afrikaanse drum. Bij ons komt de pastoor rond met zijn mandje om geld op te halen. In Ghana gaan de mensen al zingend en dansend naar het altaar om wat geld te geven. Er was een jongen die een stof rond zijn hoofd had gebonden. Dit was blijkbaar een stuk van de jurk waarin de vrouw lag opgebaard. De jurk was is stukken gescheurd en alle kinderen en kleinkinderen droegen symbolisch een stuk van de jurk.

Na de mis zijn we weer naar het huis gegaan voor de lunch. Heel de familie kwam eten.
Hierna zijn we naar het veldje naast de kerk gegaan waar allemaal partytenten stonden. Er was een bandje dat muziek maakte en er waren Afrikaanse drummers en Afrikaanse danseressen. In het midden stond een grote foto van de vrouw in posterformaat. Er werden een aantal toespraken gehouden. Er werden zakdoeken met een foto van de vrouw erop uitgedeeld. Deze zakdoeken werden gebruikt om mee te dansen.
Op een gegeven moment gingen mijn zussen allemaal naar het midden van het veld en ik werd meegenomen. Het is blijkbaar een traditie dat de vrouwen dansend en met blikjes frisdrank op hun hoofd het veld rondgaan. Ik kreeg een tree fanta op mijn hoofd en kon meelopen. Het is wel moeilijk om je evenwicht te houden als je nog nooit iets op je hoofd hebt gedragen. Maar.. ik heb het heel de weg volgehouden. Diana kwam met mijn fototoestel achter ons aan, dus alles is vastgelegd. Dankzij haar nieuwe hobby, foto's maken, heb ik voortaan foto's van alles. gelukkig kan ik de foto's met halve mensen erop wissen.

Even over de foto's. Het lukt me dus niet om ze op de site te zetten en eigenlijk is dat niet zo erg. Een meisje had een virus op haar usb-stick en Sara kan geen foto's meer op internet zetten omdat er ook een virus op haar computer zat. Ze kan nu alleen nog maar de foto's op haar scherm bekijken. Echt veilig zijn de computers hier niet. Dus jullie zullen nog even geduld moeten hebben.

Zaterdagavond zijn we naar het geboortedorp van mijn gastmoeder gegaan om de grootmoeder te bezoeken. die was te oud om naar de begrafenis te komen. Het is een klein dorpje en er is niet echt veel te zien.

Zondag was het tijd voor begrafenis part 2. Ongeveer hetzelfde, alleen waren we vandaag allemaal in het wit gekleed en heette het thanksgiving service. Ook voor vandaag had ik een witte jurk geleend van mijn gastmoeder. De naaste familieleden hadden trouwens allemaal een jurk in hetzelfde stof laten maken. Zaterdag in zwart stof en zondag in wit stof. een groot deel van de kerk zat vol met hetzelfde stof. Wel speciaal om te zien.
's Morgens naar de kerk om al zingend en dansend een mis bij te wonen. Daarna naar het huis om gezamenlijk te eten. Vandaag was het fufu, een Ghanees gerecht. Dit wordt gemaakt van fijngestampte plantains en cocoyam. Dit wordt gekneed tot een soort deegbal en geserveerd met een pittig soepje. Deze keer zat er geitenvlees in de soep. Niet echt mijn favoriete gerecht, maar het is beter dan banku.
In de namiddag zijn we weer naar het veld gegaan, waar dezelfde band aan het spelen was. Rond 5 uur zijn we terug gegaan naar Koforidua.

Het was wel leuk om te zien hoe het er aan toe gaat op een Afrikaanse begrafenis. Het is eigenlijk meer een herdenkingsfeest dan een droevige begrafenis. Nu begrijp ik waarom de persoon pas na een paar maanden wordt begraven, ze hebben de tijd nodig voor alle voorbereidingen. In het dorp hingen ook grote posters met de mededeling dat de vrouw is overleden en dat de begrafenis is in het weekend van 8 en 9 november. Dit is een beetje te vergelijken met ons berichtje in de krant of uitnodiging.

Het nieuws van de Amerikaanse verkiezingen heeft ook Ghana bereikt. Ze waren hier heel blij met het nieuws dat Barak Obama heeft gewonnen. Heel de dag waren er alleen maar dingen over Obama op de radio te horen.

Ze komen hier ook al een beetje in de kerststemming. Op school worden er 's morgens kerstliedjes gezongen en in een van de grote winkels in town staat al een versierde kerstboom. Ik heb mijn gastmoeder gevraagd wat ze in de familie met kerstmis doen en dat is eigenlijk niets. Er zijn mensen die kerstmis vieren met een boom enzo, maar voor hen is het een gewone dag. Ik heb haar ook gevraagd wat ze met kerstmis eten. Gewoon rijst. Voor de mensen uit een dorp is het speciaal om met kerstmis rijst te eten, omdat ze dat normaal niet eten. maar omdat wij in een stad wonen en wel rijst eten is het voor ons niet zo speciaal meer. Dit zijn haar woorden.
Diana heeft me uitgenodigd om met kerstmis naar Accra te komen. Daar wordt het meer gevierd. zelf komt ze ook niet naar huis met kerstmis. Ik kijk even wat de andere zussen doen en anders ga ik naar Accra.

In december gaan we de school ook een beetje in de kerststemming brengen. We willen een grote groene kerstboom maken. De kinderen moeten dan kerstballen, kerststerren en kerstbellen maken om de boom te versieren. We gaan iedere dag in een andere klas, zodat elk kind kerstversiering heeft gemaakt. de dag voor kerstmis kunnen ze de versiering dan mee naar huis nemen. We hebben het vandaag voorgesteld en ze waren erg enthousiast. We moeten alleen even zeggen wat we nodig hebben en dan krijgen we geld om dat te kopen.

Dit was het weer een beetje. Tot de volgende keer!!

Linda