Taxi-avonturen

Toen ik vorige week dinsdag terug kwam van school zat er ineens een andere blanke jongen in de huiskamer. Hij komt uit China en blijft 3 weken voor missionariswerk. Hij slaapt in mijn kamer. Dat betekende dat ik moest verhuizen naar een andere kamer. Ik slaap nu in de kamer van een van de zussen. Toen ik mijn spullen aan het verhuizen was, zei ik tegen de kinderen in het huis dat ik weer naar Belgie ging. Ze hadden liever dat ik bleef en hebben me daarom geholpen om mijn spullen naar de andere kamer te brengen. Ik heb ze hiervoor wat lolly's gegeven en ze waren dolgelukkig.

Op school is niet alles zoals het zou moeten zijn. Dit is soms wel heel frustrerend. Ik sta samen met een andere leerkracht in een klas. Als de andere leerkracht geen zin meer heeft, laat ze het aan mij over. Ze zijn hier ook erg prestatiegericht. Ze willen de kinderen hier vanaf 2 jaar al leren schrijven. Ze geven de kinderen dan een klein schoolbordje en een krijtje. Kinderen van twee jaar kunnen nog maar amper zelfstandig eten, dus je kunt je wel voorstellen dat dit niet werkt. Het schoolbordje gebruiken ze om elkaar te slaan en de krijtje eten ze op. De leerkracht straft de kinderen door hen ook te slaan en zo blijven we bezig.
De kinderen vechten ook heel de tijd, ze zien niets anders dan slaan en roepen. Vorige week had een kind een ander op het hoofd geslaan. Ze hebben de moeder van het kind moeten bellen, omdat hij niet stopte met bloeden.
De kinderen bij ons zijn dus een stuk braver. Volgens de leerkracht komt dat omdat in deze kinderen Afrikaans bloed zit. Maar volgens mij is het eerder het verschil in de manier van omgang met de kinderen.

Verbazingwekkend is dat ze hier werkelijk alles op hun hoofd dragen. Laatst zag ik een man die een koelkast op zijn hoofd droeg. Jammer genoeg had ik mijn fototoestel niet bij, want dit was echt raar om te zien.

Het verkeer is iets wat ook heel anders is. Toen ik gisteren in de tro-tro wilde stappen, voelde ik ineens iets warms tegen mijn been. Op hetzelfde moment werd ik weggetrokken door iemand. Dat warme dat ik voelde was de autoband van een taxi. Hij wilde net vertrekken en reed dus nog niet hard.

Meer taxiavonturen hadden we afgelopen zaterdag. We zijn toen naar de woodmarket in Aburi geweest. Dat is een markt met allemaal Afrikaanse houten kunstobjecten zoals maskers, beelden, schalen... Vooral de schalen waren heel mooi. Dat zijn mooie souveniers, alleen jammer dat ze zo zwaar zijn.
Aburi ligt op de weg richting Accra. Er was zogezegd geen rechtstreekse tro-tro naar Aburi, maar een taxichauffeur wilde ons wel wegbrengen voor 25 cedi. We vonden dit teveel en hebben toen de tro-tro naar Accra genomen, die in Aburi stopt. Er was dus toch een tro-tro naar Aburi!! De tro-tro kwam de steile hellingen haast niet op. Onderweg heb ik me nog eens verbaasd over al het groen hier. Binnenkort, als het regenseizoen voorbij is, zal het hier een stuk minder groen zijn.

Na de markt zijn we naar de Botanical Garden gegaan. Dat is een grote tuin-park met allemaal speciale bomen en planten. Er was een boom die bestond uit twee stammen die aan elkaar gegroeid waren, een soort siames tweelingboom. Andere bomen die we hebben gezien zijn de katoenboom, cacaoboom en grote cactussen.

Op de terugweg zijn we via Mampong gegaan, want daar konden we een tro-tro naar Koforidua nemen. Tijdens de taxirit naar Mampong zat ik voorin, de rest met 4 op de achterbank. Ik wilde mijn gordel omdoen, maar er was niets om hem in te steken. Dat was gewoon weg. ook de kilometerteller en alle andere dingen in het dashboard deden het niet meer. Ik weet dus niet hoe hard we reden. Een keer heb ik de chauffeur het bevel gegeven om op zijn eigen weghelft te gaan rijden. Hij was namelijk aan het inhalen terwijl er tegenliggers aankwamen. Hij luisterde en ging toch terug naar zijn weghelft.

Gisteren ben ik naar de "sunday school" gegaan. Terwijl de ouders naar de kerk gaan, gaan de kinderen naar sunday school. Normaal is deze school onder een boom, naast de kerk. Er staan banken en een groot schoolbord. ik had aan de leerkracht gevraagd of ik eens mocht komen kijken en dat was geen probleem.
Ton ik onder de douche stond (het was zondag en er was dus stromend water), begon het ineens keihard te regenen. Omdat de school geen dak heeft, moesten ze naar binnen verhuizen. En binnen was ons huis. Alle bakjes werden in de keuken-woonkamer-eetkamer gezet. Toen ik mijn kamer uitliep stond ik dus meteen in de klas. Volgens de leerkracht had God voor de regen gezorgd en hen zo bij mij gebracht, omdat ik gevraagd had om een kijkje te nemen. Ik heb ook wel even aan God gedacht, maar dan Godverdomme, want ik had net mijn was buiten gehangen.

's Middags hebben we kokosnoten uit de boom geslaan. Je moet ze eerst pellen. Daarna houd je de noot over. In de noot moet je een gat maken en dan kun je de 'melk' drinken. De smaak was zachter dan echte kokos. Misschien komt dit omdat deze kokosnoten groen waren en niet bruin. Het vruchtvlees is super wit en best wel lekker.
De vrouw van de pastoor maakt toffees van de kokosnoten. De volgende keer dat ze toffees gaat maken, mag ik komen kijken hoe ze dat doet.

Morgen hebben we een vrije dag omdat het een Moslimfeest is. Ik snap niet waarom onze school sluit, want er zijn helemaal geen moslims in onze school. Maar dan kan ik eenbeetje uitrusten, want ik heb al een paar dagen keelpijn en voel me een beetje slap. Hopelijk gaat dit met rusten en veel fruit eten over.