Real life...
Door: Linda
Blijf op de hoogte en volg Linda
28 Augustus 2008 | Ghana, Koforidua
Ik heb eindelijk een internetcafe gevonden. Maandagavond was er nog steeds geen informatie over mijn gastgezin. Dus werd ik dinsdag in een taxi gezet zondert te weten wie me zou gaan opwachten. De rit zou uur duren, maar in werkelijkheid werd dit uur.
Toen ik in Koforidua aankwam stond er een vrouw die zei dat ik opgehaald werd. Het meisje dat me kwam halen bleek mijn gastzus te zijn (die al een maand wist dat ik zou komen!)
We wonen in een huis bij de pastoor. Buiten mijn gastfamilie, wonen er nog een paar andere families.
Er is elektriciteit, alleen geen stromend water. Dus als je wil douchen, moet je een emmer water gaan halen. De details over de wc zal ik jullie besparen.
Het eten is een beetje eenzijdig. Ze eten ongeveer twee keer per dag rijst met een heel pittig sausje. ' s Morgens krijg ik een stuk brood en een kop thee. Zelf eten ze dan ook rijst. Dus ik denk dat ik eens op zoek ga naar fruit, want dat eten ze ook niet.
Mijn gastmoeder heeft een klein winkeltje, een houten hokje waarin ze wat eten verkoopt. Mijn gastvader werkt voor AFS, en hij is ook mijn contactpersoon voor mijn project.
De scholen beginnen pas over drie weken. Vandaag zijn we naar mijn schooltje gaan kijken. Maar de dirctrice is pas maandag aanwezig. Ik zal dan nog eens teruggaan. Ik hoop dat ik al eerder iets kan doen in de school, want anders worden het twee of drie lange weken. Mijn gastzussen zijn best vriendelijk, maar totaal niet ondernemend. Ik ben dus vandaag maar zelf met mijn gastvader meegegaan naar de stad, anders had ik volgende week nog geen internetcafe gevonden.
Normaal gezien was er ook nog een meisje uit Frankrijk dat in Koforidua zou blijven. Maar zij wilde na dagen al niet meer blijven. Ze gingen een vlucht terug boeken. Dus die zal ondertussen alweer in Frankrijk zitten. Dat is best jammer, want nu moet ik helemaal alleen dingen ondernemen. En aangezien ik de buurt hier nog niet zo goed ken is dit niet zo leuk.
Mijn gsm kan meestal alleen 's morgens een netwerk vinden. Dus echt bereikbaar ben ik niet.
Maar verder gaat alles goed.
Dit was de informatie die ik tot nu toe heb. Zal maandag eens gaan kijken in de school of ik daar kan helpen.
Groetjes Linda
Toen ik in Koforidua aankwam stond er een vrouw die zei dat ik opgehaald werd. Het meisje dat me kwam halen bleek mijn gastzus te zijn (die al een maand wist dat ik zou komen!)
We wonen in een huis bij de pastoor. Buiten mijn gastfamilie, wonen er nog een paar andere families.
Er is elektriciteit, alleen geen stromend water. Dus als je wil douchen, moet je een emmer water gaan halen. De details over de wc zal ik jullie besparen.
Het eten is een beetje eenzijdig. Ze eten ongeveer twee keer per dag rijst met een heel pittig sausje. ' s Morgens krijg ik een stuk brood en een kop thee. Zelf eten ze dan ook rijst. Dus ik denk dat ik eens op zoek ga naar fruit, want dat eten ze ook niet.
Mijn gastmoeder heeft een klein winkeltje, een houten hokje waarin ze wat eten verkoopt. Mijn gastvader werkt voor AFS, en hij is ook mijn contactpersoon voor mijn project.
De scholen beginnen pas over drie weken. Vandaag zijn we naar mijn schooltje gaan kijken. Maar de dirctrice is pas maandag aanwezig. Ik zal dan nog eens teruggaan. Ik hoop dat ik al eerder iets kan doen in de school, want anders worden het twee of drie lange weken. Mijn gastzussen zijn best vriendelijk, maar totaal niet ondernemend. Ik ben dus vandaag maar zelf met mijn gastvader meegegaan naar de stad, anders had ik volgende week nog geen internetcafe gevonden.
Normaal gezien was er ook nog een meisje uit Frankrijk dat in Koforidua zou blijven. Maar zij wilde na dagen al niet meer blijven. Ze gingen een vlucht terug boeken. Dus die zal ondertussen alweer in Frankrijk zitten. Dat is best jammer, want nu moet ik helemaal alleen dingen ondernemen. En aangezien ik de buurt hier nog niet zo goed ken is dit niet zo leuk.
Mijn gsm kan meestal alleen 's morgens een netwerk vinden. Dus echt bereikbaar ben ik niet.
Maar verder gaat alles goed.
Dit was de informatie die ik tot nu toe heb. Zal maandag eens gaan kijken in de school of ik daar kan helpen.
Groetjes Linda
-
28 Augustus 2008 - 13:20
Karen:
Hey Linda
Ben blij dat je in een gastgezin zit dat toch wel bevalt. Jammer van het geen stromend water hebben natuurlijk, ma ja, alles went he. Ik ben eens benieuwd hoe het zal meevallen in dat schooltje waar je moet gaan lesgeven. Heb je al een idee hoe het er vanbinnen uitziet? Ik ben nieuwsgierig naar de foto's die je tot nu toe al hebt gemaakt.
Tja, hier gaat alles zijn gangetje, straks gaan we eten met uw mama en Guido in Odiziana mmmmm.
Tot de volgende keer. Groetjes van Karen -
29 Augustus 2008 - 20:54
Jan & Jeanine:
Hoy Linda,
Fijn om zo mee te volgen wat er ginder achter gebeurt. Een ander wereld zo te horen maar alles went. Maak er een mooie tijd van en geniet met de negertjes. Ik ga nu slapen want morgen vertrekken we naar Praag. We zullen volgende week de rest van het nieuws lezen.
Groetjes en tot weder schrijven. -
31 Augustus 2008 - 09:55
Evi:
hoi linda , amai als je dat allemaal leest , jij liever dan ik. ben blij voor jou dat je nu in je gastgezin zit. hier in België is het mooi weer dit weekend , zalig.
met mij en de baby is alles goed , ben uitgeteld voor 12 maart dus dan zal je zeker terug zijn hé.
veel plezier daar.
groetjes -
01 September 2008 - 15:54
Het Rodeo-team:
Nou, toch even een cultuurschok of niet? Wel jammer dat je nu alleen aan je avontuur moet beginnen. Maar jou kennende komt dit ook wel op zijn pootjes terecht. Hoe is het landschap en de gastvrijheid daar. Ik hoop dat je draai een beetje kan vinden daar in verwegistan. Als eenmaal het dagelijkse leven zijn gangetje gaat dan zal het wel loslopen.
We wensen je in ieder geval veel sterkte en plezier, laat het een ervaring worden die je bijblijft.
groetjes! -
01 September 2008 - 16:41
Rodeo:
Hey Lindatje,
lees dat onze voorspellingen toch een beetje zijn uitgekomen... Nu nog een postduif... Hoop dat je genoeg deo bij hebt!!! Want van wassen zal niet veel komen zeker HI HI... We hopen we dat verder alles goed met je gaat! We zijn trots op je! Het RODEO TEAM. -
01 September 2008 - 19:43
Yvette:
Hoi Linda,
Wat een avontuur!! Nu zul je goed begrijpen uit wat voor wereld Makarius kwam. Die cultuurshock is even wennen maar ik weet zeker dat je je daar goed gaat thuisvoelen. I spreek een beetje uit ervaring, niet Ghana maar Tanzania. Waarschijnlijk neem je eind februari met veel pijn in het hart en de nodige tranen afscheid. Ondertussen goed genieten en alle indrukken opdoen. Ik volg je verhalen hier.
Groetjes,
Yvette
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
